Van Westland naar West Coast
Zaterdag 4 juni
Eigenlijk had dit aan het begin van mijn blogs moeten staan, maar ik vergat het iedere keer. Inmiddels ruim twee weken geleden ben ik hier aangekomen. Een van de eerste dingen die je dan gaat doen is je koffer uitpakken. De meeste dingen in de koffer kwamen mij niet geheel vreemd over, Brigitte had weliswaar ingepakt, maar ik herkende alle zaken zoals broeken, overhemden, polo’s etc. Alleen een specifiek item was een speciale groet van thuis, of nee van Brigitte. Een soort van leisteen hartje met daarop de tekst “You are Loved always”. Lief, en dank je wel. Hij hangt nu aan mijn spiegel en ik kijk er iedere dag naar. Love You Brigitte!
Een gewone vrije dag, niets moet, alles kan. Ik heb collega Dirk beloofd om vroeg uit bed te komen om koffie te zetten. Dirk vertrekt vandaag weer naar Nederland maar gaat eerst in de ochtend nog bij een klant langs. Gezellig drinken we samen nog een kop koffie met een glaasje jus d’orange erbij. Dirk begint met een gebakken ei, ik hou het even op een boterham met jam. Rond de klok van halfacht vertrekt Dirk, waren gezellige dagen, dollen, lol maken maar ook serieus over het werk praten. Gek idee dat Dirk over 24 uur weer in ’s-Gravenzande zit en ik nog steeds hier. Ho, ho, ik klaag niet. 😉
Rond het middaguur komen Nick en Amanda langs om schoon te maken en een slaapkamer gereed te maken voor de volgende gast. Vandaag komt Laura aan die hier twee maanden komt helpen bij het opzetten van het kantoor. Leuk detail, Dirk vertrekt met hetzelfde KLM-toestel naar Nederland als waarmee Laura naar Los Angeles is gevlogen. Laura wordt op LA Airport (LAX) opgehaald door Jaimie, waarschijnlijk onze nieuwe Officemanager en vriendin van Laura. Rond de klok van drie arriveren ze aan de Roadrunner. We maken kennis en Laura en Jaimie gaan vrijwel direct boodschappen doen. Ik besluit even naar Oxnard te rijden om daar naar huizen te kijken in de buurt van de haven.
Ik kan het niet nalaten om toch weer even bij de zeehonden te gaan kijken op de steigers in de haven. Er lijken er nu nog meer als de afgelopen week. Blijft een fascinerend gezicht! Er zijn hier inderdaad huizen die pal aan het strand liggen, geen dijk of duinen, nee zo vanuit je achterdeur het strand oplopen. Ik denk niet dat de huizenprijzen hier op het niveau van Malibu liggen, maar heb geen idee wat iets hier moet kosten. Zal wel weer googlen worden 😉
Op de terugweg neem ik voor een groot gedeelte een binnendoor weg, op de heenweg stond de snelweg richting huis behoorlijk vast. Wel grappig zo logisch als het wegennet hier in elkaar steekt. Het is een netwerk van rechte wegen dus er zijn altijd meerder mogelijkheden om van A naar B te gaan. Dat begint aardig te wennen.
Vlak bij huis stop ik nog even bij de Walmart om een paar boodschappen te halen, tomaten en sla. Er ligt thuis nog vlees in de vriezer voor de barbecue en dan een beetje sla erbij met dressing, gaat helemaal goedkomen. Ik besluit nog even op Laura te wachten, maar om 7 uur begin ik toch maar alleen met het grillen van het vlees. Eet smakelijk Nico 😉
Zondag 5 juni
Het beloofd een rustige dag te worden, lekker relaxen en energie opdoen voor de komende werkweek. Nick wil ‘s-middags nog even op kantoor verder gaan met de bekabeling voor de nieuwe bureaus. Ik besluit daar ook maar naar toe te gaan om een handje te helpen. Laura rijdt achter mij aan in haar eigen auto zodat ze ook het nieuwe kantoor kan bekijken.
Het is duidelijk, we hebben hier geen werkweek van maandag t/m vrijdag. Maar dat voelt absoluut niet vervelend aan. Nick en Amanda nodigen Laura en mij uit om rond 18:00 uur bij hun thuis te komen barbecueën, gezellig. Omdat Laura vanaf het kantoor nog even bij haar vriendin Jaimie lang gaat rij ik nog even langs de Roadrunner om me op te frissen en een flesje wijn mee te nemen voor Nick en Amanda. Heerlijk verse maïskolven van de barbecue en een spies met vlees, paprika, ui etc. Sla en rijst maken het geheel compleet, en natuurlijk een glaasje Californische wijn. Rond halftien rijden we terug naar de Roadrunner, weer helemaal klaar voor de nieuwe week die gaat komen.
Maandag 6 juni
Aanvankelijk zou ik vanochtend om 8 uur langs gaan bij een van onze klanten hier, maar om 7 uur krijg ik een telefoontje dat Leo zich niet lekker voelt en thuisblijft.
Er gaan steeds meer “vreemde” dingen opvallen hier aan de andere kant van de plas. Zo lijken wij onze eigen shuttle dienst te hebben voor Roadrunner Ave.
‘s-Avonds maken Laura en ik iets eenvoudig eten klaar op de barbecue, kip, patatje uit de oven en natuurlijk met sla erbij. Lekker!
Dinsdag 7 juni
Vanmiddag om 13:00 uur, of zal ik voortaan zeggen 1 PM, een afspraak bij een klant in Santa Maria. Ja, ik heb mijzelf ervan overtuigd dat dit werkelijk een face-to-face meeting is en geen conference call. Ik vertrek om 10:30 richting Santa Maria. Eerst nog even de tank volgooien en dan op de cruise control (65 Mph) onderweg. Blijft een mooie route en ruim op tijd arriveer ik in Santa Maria. Tja en het is etenstijd dus maar eens kijken voor een broodje. Schuin tegenover de Starbucks zit gelukkig een Subway, dus daar maar even naar binnen lopen. Hmm, tot mijn grote verbazing zie ik daar Nick en Laura al bij de kassa staan. Dit kan je zo niet plannen, op ruim 200 km vanaf huis elkaar tegenkomen in Santa Maria. Natuurlijk, ik wist dat Nick ook een afspraak in Santa Maria had, maar dit kan je zo niet plannen. We hebben allebei om 1:00 PM een afspraak bij de klant, Nick over klimaatachtige zaken, ik over de upgrade van de software. De gesprekken verlopen voorspoedig en voor mij is het een eerste face-to-face kennismaking met zowel Timothy als Seth. Met Seth heb ik al jarenlang contact m.b.t. onze software.
Na ons gesprek rijden we even naar de nieuwe aardbeienkas om te kijken. Op een tafel in het middenpad loeren de vuurrode aardbeien al onze kant op. Laura is ook gek op aardbeien maar durft nog niet echt. Brutaal vraag ik aan Timothy of we een aardbei mogen proeven. Tuurlijk, ga je gang. Dan is het hek van de dam en de ene na de andere aardbei verdwijnt in onze monden. Ja, dat is hard werken om al die heerlijke aardbeien te verorberen. Rond de klok van 5 uur rij ik terug naar Thousand Oaks, is een lange dag geweest en bijna 450 km gereden.
Woensdag 8 juni
Een beetje rommelige dag, in het Company huis stonden nog monitoren en mini-pc’s die naar kantoor moesten. Dus ‘s-ochtends de auto vol geladen en op weg naar Camarillo. Een paar keer naar boven lopen bij het kantoor om alle spullen over te brengen. Daarna begonnen met het uitpakken van de monitoren en strategisch op de bureaus plaatsen. Vervolgens een van de mini PC’s klaarmaken en aansluiten op het WiFi netwerk. Ik moet eerlijk zeggen het ziet er allemaal tip-top uit, lekker fris en een hele moderne uitstraling. Op mijn tablet kan ik inmiddels ook probleemloos op kantoor werken dankzij de WiFi verbinding. Dus tussendoor ook nog wat mails lezen en reacties versturen. Af en toe komt het tijdsverschil t.o.v. Nederland nu al pijnlijk naar voren. Als wij hier aan onze dag beginnen zit (bijna) iedereen in Nederland aan het avondeten. Voor contact met het hoofdkantoor in De Lier moet je dus heel goed de klok in de gaten houden. Gelukkig zijn er ook collega’s die, voor hun in de avonduren, toch nog een reactie terugsturen, top!
Vandaag in de brievenbus ook een bevestiging van de aanvraag van mijn Social Security Nummer. Binnen twee weken kan ik het kaartje per post verwachten, loopt dus redelijk soepel allemaal.
Donderdag 9 juni
Best wel een lange en drukke dag. Vanochtend vroeg om 7:00 AM thuis gekeken naar een Live presentatie van ons bedrijf in Nederland. Rond 9:30 AM waren we op het kantoor in Camarillo en direct begonnen met het netwerk en installeren van de nieuwe printer. Ging allemaal soepel en ik hield bij de printer maar 1 onderdeel over waarvan ik absoluut geen idee heb waar dat zou moeten zitten. Maar even zo goed, de printer werkt en kan documenten scannen of kopiëren. Alles nog wel via Wifi omdat de netwerkkabels nog even uitgezocht moeten worden, komt later vandaag wel.
Volgende uitdaging dus, iets van een bekabelde netwerkaansluiting regelen voor mijn tablet. Alles werkt wel via WiFi maar af en toe merk je toch een zekere mate van traagheid. En een database backup halen bij een klant van 10 GB over Wifi is geen pretje. Bij het monteren van de bureaus en bekabeling zijn de behuizingen met nummers verwijderd van de kabel, dus nu is het gokken welke kabel welke aansluiting is. Geheel logisch zitten in de goot bij onze bureaus dus nummers 1 t/m 5 en 15. En raadt eens welke aansluiting ik heb? Juist 15. Maar het werkt, een lekkere snelle verbinding, een verademing. Nu hopen dat de echte netwerkapparatuur snel uit Nederland overkomt zodat alles definitief aangesloten kan worden.
Rond de klok van 4 met een goed gevoel richting thuis gereden, morgen weer een dag. Die avond eigenlijk nog wel heel lang vanaf huis doorgewerkt om wat installatiezaken bij een klant uit te zoeken en iets te configureren. Voor ik het weet is het 11 uur, bedtijd.
Vrijdag 10 juni
Joepie, bijna weekend. Het is best wel een drukke week geweest en ik besluit om lekker vroeg naar kantoor te gaan en bijtijds te stoppen. Het kantoor begint inmiddels een echte werkplek te worden. Om 8 uur stap ik binnen, ik ben de eerste. Dat was ik al gewent in De Lier, daar was ik meestal rond de klok van 7:15 binnen. Lichten aan, tablet opstarten en richting de keuken voor een lekkere bak koffie. Yes, dit voelt als een echte werkplek. Met een beker koffie in mijn hand draai ik mijn stoel in de rondte, dit voelt goed.
Eigenlijk kan ik al zeggen dat deze dag bijna aanvoelt als een dag in De Lier, op afstand software configureren bij een klant, e-mails beantwoorden. Af en toe even naar buiten om te dampen, want ja, dat mag niet binnen een straal van 10 meter van het gebouw. Vandaag ook even met Laura een aantal standaard kantoorartikelen wezen halen bij de Staples. Zaken als een nietmachine, plakband, perforator etc. Maar man, wat zijn die dingen hier achterlijk duur, ik mis een Action 😉 Voor eenvoudige ringbanden durven ze hier zomaar 9 dollar per stuk te vragen. Een nietmachine vindt je ook niet onder de 20 dollar. Uiteindelijk maar met een minimaal assortiment terug naar kantoor. 1 nietmachine, 1 perforator, 1 plakband dispenser, 1 pak post-it memo’s, 1 doos paperclips, 1 doos nietjes,1 pak batterijen, kosten? 78 dollar, en dan kregen we nog 22 dollar korting omdat we een Staples kaart namen, anders was het 100 dollar geweest. Idioot 😉
Zaterdag 11 juni
Lekker rustig een vrije dag, nou ja rustig. Amanda had gisteren een nieuwe stofzuiger gebracht aan de Roadrunner. Zo’n typisch Amerikaans model, meer een soort van rolbezem maar dan met een motor. Dus, wat doe je dan op je vrije zaterdag, je gaat stofzuigen. Het hele huis van beneden naar boven. Ging best wel relaxed eigenlijk. Even wennen maar toch gelukt, en hele huis weer stofvrij. En ja, als je dan eenmaal begint dan komen ook de emmers sop te voorschijn en sta je de douche en toilet uit te soppen. Moet af en toe natuulijk wel gebeuren. Rond een uur of elf is alles weer spik en span.
Laura gaat vandaag met Jaimie op stap en ik wil even gaan kijken voor een simpele radio. Ben een beetje verslaafd geraakt aan radio KBBY 95.1 in de auto. Dus maar op pad om te kijken of zoiets nog te koop is. Uiteindelijk vindt ik bij Fry’s een Sony radio AM/FM voor 23 dollar, helemaal blij.
Op de terugweg kom ik via een andere ingang de community in. Plotseling wordt mijn aandacht getrokken door een huis aan de Roadrunner dat helemaal ingepakt is. In Nederland kunnen ze met een EK of WK gek doen, maar dit slaat alles. Het lijkt wel een circustent.
Het blijkt dat er in dit huis last is van een insektenplaag. Dan wordt het hele huis ingepakt, volgespoten met gif en drie weken onbewoonbaar verklaard. Je zal er maar naast wonen, toch niet zo’n prettig idee.
Aan het einde van de dag gaan we nog even een paar kleine boodschappen doen en een drankje bij de Lazy Dog. Als eerste stoppen we bij Sprouts, dat is een zogenaamde Farmers Supermarkt. Da’s niet een supermarkt voor farmers (boeren), maar gericht op verse natuurlijke produkten. En ik moet toegeven, ze weten hun waren daar wel te presenteren. Niet goedkoop, van sommige prijzen krijg ik een acute hartaanval, maar wel een heel bijzonder concept. Ze weten hun produkten prima te presenteren. Laura slaat nootjes, bessen, aardbeien en olijven in 😉
Er is weer een week voorbij, volgende week meer …. 😉