California week 33

Zondag 14 augustus

Vandaag een heerlijk luie dag gehouden. Wel bezig geweest uiteraard met mijn blog bijwerken, barbecue voorbereiden en wat dingetjes testen op de computer. Tussendoor ook nog wat TV gekeken, de Olympische Spelen in Rio natuurlijk. Het valt op dat de meeste uitzendingen hiervan ‘s-avonds plaatsvinden en dus niet rechtstreeks zijn. Uiteraard op z’n Amerikaans met heel veel reclames tussendoor. Ik moet zeggen, er zitten juweeltjes van reclamespots tussen zoals b.v. onderstaande van United Airlines.

Deze week verder een iets andere blog, niet meer echt een per dag verhaaltje maar meer een samenvatting van de afgelopen maanden. Ik moet zeggen de maanden zijn voorbij gevlogen. Op zich is dat natuurlijk een goed teken. Het betekent dat ik me niet heb verveeld.

Het lijkt inmiddels een eeuwigheid geleden dat ik hier eind mei aangekomen ben. Een klein beetje bruine kleur opgedaan, maar ik ben niet zo van het zonnebaden, dus alleen de armen en gezicht vertonen straks dat ik in een zonnig oord geweest ben. Oh ja, mijn haar is volgens mijn moeder ook een stuk grijzer geworden, zal ook wel door de zon komen.

Het kantoor is inmiddels een echt kantoor geworden. Ik weet nog goed dat de bureaus in elkaar geschroefd werden de tweede dag dat ik hier was. En nu mogen we toch wel zeggen dat het een echt kantoor geworden is. Prima netwerkmogelijkheden, het is alsof ik gewoon op het bedrijfsnetwerk in Nederland zit, en eigenlijk is dat gewoon ook zo. Met de dank aan alle mensen van ICT die ook buiten de normale werktijden geholpen hebben om alles up-and-running te krijgen. En ook als er een computer geconfigureerd moest worden was het geen probleem om dat op voor Nederland rare tijden te doen. Paul, een compliment aan al jouw mannen (John, Martijn en Marc in willekeurige volgorde). PS volgende week nog 1 nieuwe tablet configureren 😉 lukt dat?

Ook telefonisch zijn we inmiddels goed bereikbaar. Verdeeld over de verschillende bureaus staan er zes toestellen met uitgebreide mogelijkheden. Vervelend is wel dat je in Amerika te pas en te onpas gebeld wordt met reclameboodschappen, computerboodschappen en meer van dat soort ongein. Inmiddels hebben we al door dat dit voornamelijk op de tweede lijn gebeurt. Dit is een nummer dat voor de buitenwereld niet bekend is. Het hoofdnummer heeft helemaal, of bijna geen last van dit “stalking” probleem. Dus bij het opnemen van de telefoon even opletten welke lijn het is. Lijn 2 betekent bijna altijd dankjewel zeggen en neerleggen.

Uiteraard is het kantoor voorzien van airconditioning, maar die zetten we meestal pas tegen de middag aan. Je werkt in een warm land of niet, dan moet je dat ook aan de kantoortemperatuur een beetje kunnen voelen. Ruim een week geleden is er ook een grote massief houten tafel gemaakt door een Mexicaanse timmerman. Neem daarbij twee kleine zitjes en een bijzettafeltje en we hebben ook een prima ontvangstruimte voor gasten en klanten.    

Verder is het kantoor voorzien van een keuken met een soort Amerikaans Nespresso apparaat met de hele Nederlandse naam “Keurig”. Ik zou niet eens weten hoe je dat nou precies in het engels zou moeten uitspreken. Maar goed er gaan een soort capsules in en er komt koffie uit en daar gaat het om. Oh ja, grote bekers koffie want alles moet hier groot zijn, voor de kenners 8 oz. in een beker. Daarnaast hebben we de beschikking over een waterkoker voor de thee liefhebbers en een joekel van een koelkast. Ik zeg toch, alles moet hier groot zijn. Ik denk dat de gemiddelde amateur voetbalvereniging op een zaterdag genoeg zou hebben aan een gevulde koelkast als deze. En de keukenkastjes bevatten mokken, borden, bestek en schoonmaakartikelen.

Tenslotte hebben we nog de beschikking over een soort van opbergruimte waar o.a. de netwerkinfrastructuur en telefooncentrale staan, of liever gezegd hangen in een 19” rack. Verder wat stellingen met promotiemateriaal, folders en kantoorbenodigdheden.

Zijn er dan helemaal geen nadelen van het kantoor te noemen? Nou nee, eigenlijk niet of het zou moeten zijn dan het best wel een stevige wandeling is naar de toilet, die zit bijna aan de andere kant van het gebouw. Maar geen probleem, dat is goed voor de lichaamsbeweging, de hele dag zitten is ook niet alles.

 

Schitterend uitzicht met bewolking beneden in de vallei

Schitterend uitzicht met bewolking beneden in de vallei

Wasgoed droogt lekker snel hier

Wasgoed droogt lekker snel hier

 

 

De afgelopen 3 maanden heb ik gewoond in ons “company-house” op een gated-community. Vanaf daar is het ongeveer 15 minuten rijden naar kantoor, dus prima te doen. Het huis in Thousand Oaks ligt op ongeveer anderhalf uur rijden van Los Angeles dus een prima locatie. Opvallend is dat het huis echt in de heuvels ligt en het kantoor in de vallei. Dat geeft soms opvallende situaties. Je kan ’s-ochtends vanaf huis vertrekken in de stralende zon en terwijl je naar kantoor rijdt (bergaf) volledig in de mist of laaghangende bewolking terecht kan komen. Maar het gekke is dat het ook andersom kan zijn. Hier in Thousand Oaks mistig en bewolkt en beneden in de vallei het mooiste weer van de wereld.

Buitentemperatuur naar 43 graden Celsius

Buitentemperatuur naar 43 graden Celsius

Deze situatie heeft ook gevolgen voor het algemene weerbeeld. Is het hier in Thousand Oaks het mooiste weer van de wereld en jij rijdt naar de kust (+/- 30km) dan kan het daar best wel een frisjes en bewolkt zijn, vaak ook meer wind. Kortom heel veel verschillen in weer tussen het berggedeelte en de platte vallei. Het fenomeen “zwoele zomeravonden” kennen we hier niet. Om een uur of 7 a 8 begint het buiten best wel frisjes te worden. Voor Nederlandse begrippen altijd nog een prima temperatuur maar voor korte mouwen en iemand met weinig speklaag niet echt lekker.

Ik ben inmiddels dikke maatjes met Dodger, de hond van de buren. Bijna iedere middag zit hij trouw op me te wachten aan de andere kant van het hek. Als het even kan dan haal ik hem op en begint hij te rennen in onze tuin. En als hij vindt dat het ophalen te lang op zich laat wachten dan laat hij dat doormiddel van een blaf wel even weten.

Dodger, de buurhond

Dodger, de buurhond

Autorijden is hier heel relaxt al moet ik nog wel steeds wennen aan mijn buitenspiegels. Een grote “dode hoek” hebben ze opgelost door de plaatsing van een extra spiegeltje. Daar moet je wel heel goed op letten want ik heb al gehad dat ik in mijn gewone linker spiegel geen auto’s zag maar dat er wel een auto naast me reed. Goed opletten dus, en over je schouder kijken bij passeerbewegingen. Over het algemeen houdt iedereen hier zich keurig aan de verkeersregels. Op de snelweg gaat het gemiddeld met een gangetje van 65 tot 70 Mile. Op de meeste snelwegen is 65 Mile de maximale snelheid. Op enkele snelwegen mag je zelfs 70 rijden, toemaar. Wat ook wel lekker is dat je hier gewoon links en rechts mag inhalen. Dat betekent wel dat je moet opletten met het van baan verwisselen, het kan zomaar zijn dat iemand aan de rechterkant passeert.

Kruispunten met een STOP bord zijn ook heel bijzonder, je staat versteld van de discipline van Amerikanen. Niks geen links of rechts voorrang, degene die het eerst aankomt bij zo’n kruising mag het eerste rijden. En ik moet zeggen dit werkt wonderbaarlijk goed. Iedereen houdt zich aan deze regels en het verloopt allemaal bijzonder gemoedelijk. Een dergelijke verkeersregel zou in Nederland ondenkbaar zijn.
Ook de plaatsing van stoplichten vergt enige gewenning. In Nederland zijn we gewend dat de stoplichten voor de kruising staan, in Amerika staan ze aan de overkant van de kruising. Veel duidelijker want je krijgt nu geen hernia van het omhoogkijken naar de stoplichten. En dan nog een bijzondere, tenzij anders aangegeven mag je bij stoplichten die op rood staan gewoon rechts afslaan. Uiteraard wel goed uitkijken of er geen gevaarlijke situaties ontstaan maar in de praktijk werkt dit gewoon goed. Ik kan wel zeggen dat ik na drie maanden wel aardig gewend ben in het Amerikaanse verkeer. Mijn Californische rijbewijs halen is er net niet meer van gekomen vanwege tijdgebrek. Ik heb wel on-line een aantal proefexamens voor de theorie gedaan en die gaven een positief resultaat te zien. Dus ik heb er goede hoop op dat ik het rijbewijs vrij eenvoudig kan gaan halen, geen idee hoe lastig de “driving-test” zelf is, maar volgens Nick en Amanda valt dat wel mee.

De zon gaat bijna onder rond de klok van acht

De zon gaat bijna onder rond de klok van acht

De laatste dagen staan hier voor de deur. Afgelopen weekend is collega Frans hier aangekomen om hier 4 weken te gaan werken en de moestuin te verzorgen.

De eerste, kleine komkommer in ontwikkeling

De eerste, kleine komkommer in ontwikkeling

Woensdag staat het voorlopig laatste klantbezoek op het programma en donderdagochtend de koffer inpakken. Donderdag laat in de middag vertrek ik vanuit LA richting Amsterdam om vrijdag rond 12 uur in de middag op Schiphol te arriveren. Wat ik gezien heb zijn de weersverwachtingen voor Nederland best wel behoorlijk. Dan even een weekendje bijkomen en maandagochtend om 7 uur richting De Lier.

Ik hoop dat ik jullie de afgelopen maanden goed op de hoogte heb kunnen houden van mijn “reilen en zeilen” hier in California en dat jullie de verhalen met plezier gelezen hebben.

 

Groetjes,

Nico