Nico Dekker

Zondag 19 juni

Het schijnt vandaag vaderdag te zijn, maar daar krijg ik hier niets van mee. Op de radio hoor je wel allerlei speciale aanbiedingen voorbijkomen, maar voor mij geen ontbijt op bed of cadeautjes. Nou ja, ontbijt op bed daar ben ik toch niet zo van 😉 Wel een lekker relaxte dag met hele hoge temperaturen en een schitterende zonsondergang.

Maandag 20 juni

De start van een verse week. De dagen vliegen hier voorbij, ik realiseer me dat ik eind deze week al weer 4 weken in California zit. Ik ben al weer aardig in mijn Nederlandse ritme terecht gekomen voor wat de werktijden betreft. Zo rond de klok van 7 uur ben ik op kantoor waar de dag altijd begint met een vers gezette kop koffie. Dan de email nog eens nakijken en beginnen met het beantwoorden van de meest urgente mails. Ik heb het al eerder aangegeven maar ik krijg hier meer email als toen ik in De Lier werkzaam was.

Allereerst begonnen met een bezoekverslag te maken van mijn bezoek aan een klant. Is altijd toch nog veel werk om alle aantekeningen door te nemen en alles weer op een logische volgorde te zetten. Na ruim een uur kan ik het document mailen naar de collega’s in Nederland, zijn die ook weer helemaal op de hoogte.

’s-Avonds besluiten Laura en ik om nog even bij een grote Wallmart langs te rijden voor wat spullen die ze in onze lokale vestiging niet verkopen. We gaan naar Simi Valley, iets van een half uurtje rijden, dat stelt dus niks voor voor Amerikaanse begrippen 😉 Eenmaal aangekomen bij de Wallmart ziet Laura ineens dat er daar ook een Aldi zit. Daar gaan we na Wallmart ook nog even kijken.

 

 

 

 

 

 

Van een medewerker begrijpen we dat deze Aldi vestiging pas sinds afgelopen donderdag open is. Een hele mooie, strakke winkel die in de verste verte niet meer lijkt op de Aldi’s die we in Nederland gewend zijn. En het prijsniveau is hier ook laag. Ik ken nog niet veel prijzen uit mijn hoofd, maar verse maiskolven voor 17 dollarcent is een stuk goed koper als bij andere supermarkten. Bananen zijn in de reclame voor 69 dollarcent. Misschien gaan we hier wel vaker naar toe.

 

Dinsdag 21 juni

Vanochtend al heel vroeg een Skype afspraak met een collega in Nederland om mijn bezoek van afgelopen vrijdag door te nemen. Dat gaat toch net even iets makkelijker als mailtjes heen en weer sturen. We hebben zo’n 3 kwartier zitten praten over wijzigingen in onze app en wat de klanten nu precies willen.

De rest van de dag op kantoor gewerkt, lekker bezig geweest.

Als ik vanaf kantoor vertrek besluit ik gelijk om even bij een kantoor van Fedex langs te rijden om mijn kapotte Microsoft Band op te sturen. Is nog een heel gepuzzel om dat te vinden, maar na even navragen bij een chauffeur van Fedex die ik toevallig tegenkom kom ik op de juiste locatie aan. Een vriendelijke dame pakt het horloge voor me in. Ik hoef niks te betalen, dat doet Microsoft. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen. Wordt vervolgd.

 

Woensdag 22 juni

Vanochtend vroeg heb ik een afspraak om bij een klant het hele registratieproces mee te maken in het veld.

 

 

 

 

Afhankelijk van de temperatuur rijdt er een pick-up truck heen en weer om de frambozen zo snel mogelijk naar het koelhuis te brengen. De kwaliteit van de frambozen gaat er niet op vooruit als deze een paar uur in temperaturen van 30 graden staan.

 

 

De rest van de dag een kleine software aanpassing voor een klant gemaakt en gelijk geïnstalleerd bij die klant. Verder wat support mailtjes beantwoord en dan is er weer een dag voorbij.

 

Donderdag 23 juni

Om 9 uur een Skype sessie met een klant van ons. Er worden wat basis instellingen doorgenomen en ik kan op hun beeldscherm meekijken om te zien wat ze precies bedoelen. Allemaal geen schokkende zaken en na een half uurtje wordt de Skype meeting afgesloten.

Om 11 uur heb ik een afspraak met een klant.  Rond de klok van half 10 belt Nick echter op om te vragen hoe het met de aanvraag van mijn Social Security Nummer zit. Dit nummer is nodig om de aanvraag voor een collectieve ziektekostenverzekering in gang te kunnen zetten. Ik realiseer me dat het inmiddels al 3 weken geleden is dat ik dit had aangevraagd. Normaal zou ik de kaart met nummer binnen twee weken moeten ontvangen, niet dus. Ik besluit mijn afspraak iets te verplaatsen en rij langs bij het Social Security office in Thousand Oaks. Eerst natuurlijk weer een nummertje trekken en wachten. Het is behoorlijk druk dus ik bereid me op het ergste voor. Redelijk snel word ik al naar een loket geroepen en ik leg uit dat ik nog steeds geen SSN ontvangen heb en of dat normaal is. Ik begin ineens nog grotere twijfels te krijgen over de initiële aanvraag als ik de “officer” die mij 3 weken geleden hielp voorbij zie lopen. Ik heb het sterke vermoeden dat hij bij de aanvraag iets niet goed heeft gedaan. Al snel roept de jongedame die mij helpt er een andere vrouwelijke collega bij. En ja hoor, weer kopieën van paspoort, visum en I-94. Uiteindelijk rij ik weer terug naar kantoor, zonder SSN.

 

Vrijdag 24 juni

Vandaag lekker vroeg weer op kantoor, om 7 uur thuis vertrokken en om kwart over zeven stap ik het kantoor binnen. Computer opstarten en een lekkere beker koffie maken.

Er vallen deze dag weinig bijzonderheden te melden, geen afspraken en ik kan lekker productief bezig zijn op de computer. Met een voldaan gevoel verlaat ik om 4 uur het kantoor om aan het weekend te beginnen.

Aan het begin van de week met de buren in Thousand Oaks afgesproken dat hun hond vrijdagavond even bij ons komt. Ze hebben hiernaast een kinderfeestje en dan loopt “Dodger” waarschijnlijk een beetje in de weg. Iets voor zessen brengt de buurvouw hem, compleet met zijn voerbak, drinken en een kluif. In het begin loopt Dodger een beetje zenuwachtig door de tuin maar na een half uurtje wordt hij rustiger en gaat lekker liggen in het gras. Laura en ik eten vanavond zelfgemaakte Hotdogs (hoe toepasselijk) en omdat er een worstje over is mag Dodger die hebben. Iets na achten wordt Dodger weer opgehaald, was even gezellig weer een hond over de vloer.

 

Zaterdag 25 juni

Tja en voordat je het weet is het dan weer zaterdag en dat betekent schoonmaken. Door de droogte hier wordt alles zo stoffig als het maar kan. Eerst begonnen met het bed afhalen en beddengoed in de wasmachine. Vervolgens het hele zaakje beneden gestofzuigd. Valt toch wel tegen zo’n groot oppervlakte zuigen. Kost je toch al snel een half uur. Vervolgens een emmertje sop klaargemaakt om boven mijn badkamer en toilet schoon te maken. De wasmachine is inmiddels klaar dus alles gelijk de droger in. Het valt mij iedere keer op hoe snel een wasmachine hier klaar is met zijn programma. Als de wasmachine klaar is geeft ie trouwens een heel leuk geluid, lijkt wel een soort van ringtone, daar wordt je vrolijk van. Hetzelfde trouwens ook voor de droger, die begint ook vrolijk muziek te maken als ie klaar is. Rond elf uur is de schoonmaakbeurt zo’n beetje klaar of …. Afgelopen week was het mij al opgevallen dat de ramen er hier vreselijk vies uitzagen. Neem daarbij nog een flats voegelpoep en je voelt hem al aankomen, ik ga ramen zemen. Ja en zie dan maar eens de benodigde spullen te vinden in huis. Uiteindelijk maar een klein schuursponsje gebruikt en een wisser uit de badkamer. Geen trapje te vinden dus maar voorzichtig op een van de tuinstoelen gaan staan om boven bij de ramen te komen. Handig dat ze hier overal insecten horren voor het raam hebben zitten, maar die dingen moeten er dan natuurlijk wel even uit als je de ramen wilt doen. Na wat gefriemel lukt dat uiteindelijk en kan ik aan de slag. Halverwege even pauze en een Skypegesprek gevoerd met mijn oude jeugdvriend Wolter. We kennen elkaar inmiddels ruim 50 jaar en hebben nog steeds regelmatig contact. Het kan raar lopen met twee jongens van de Wantsnijdersgaarde uit Den Haag. De een (Wolter) woont tegenwoordig met vrouw en kinderen in Zwitserland en ik zit voorlopig in de USA.

Als ik tenslotte klaar ben met de ramen zemen geniet ik eerst een paar minuten van de schone aanblik. Zowel de binnen- als buitenkant zijn weer spic en span schoon. Volgende week maar eens de ramen aan de zijkant onder handen nemen, voor vandaag is het genoeg geweest. Voor de zekerheid ’s-middags al wel vast een klein trappetje wezen kopen bij Home Depot, altijd handig voor volgende week.

Bonnie update

 

Dat zouden we haast vergeten. Het gaat bijzonder goed met Bonnie, je kan zien dat ze het naar haar zin heeft hier in de tuin. De eerste tomaatjes worden steeds groter en ook andere trosjes ontwikkelen zich prima. Het blijft toch knap om te zien hoe zo’n klein geel bloemetje zich in korte tijd ontwikkeld tot een klein tomaatje. Misschien moeten we maar een broertje of zusje tomaatplant naast Bonnie neerzetten, dan is ze niet zo alleen overdag als wij aan het werk zijn 😉

Zondag 12 juni

Een rustige dag, toch maar een beetje uitgeslapen en pas rond de klok van 8 opgestaan. Even de mail gecontroleerd en onder de douche. Het ziet er buiten grauw uit, helemaal bewolkt, niet wat ik hier verwacht had. Beneden gelijk een pot koffie gezet en even buiten kijken hoe het met Bonnie gaat.

Bonnie woont sinds vorige week bij ons in de tuin en daar wordt ze goed verzorgd. Iedere ochtend lekker wat water en even kriebelen aan de bloemetjes. Ik ben benieuwd wanneer we de eerste cherry tomaatjes uit eigen tuin kunnen eten.

 

 

Maandag 13 juni

De start van een nieuwe week, het lijkt wel of de tijd hier vliegt, misschien doet ie dat ook wel, de JSF komt per slot van rekening ook uit California ;). Ik probeer in mijn Nederlandse schema te gaan werken, dat betekent vroeg beginnen (rond de klok van 7) en redelijk op tijd naar huis (rond de klok van 4). Ik moet zeggen, dat is nog geen enkele dag gelukt, meestal lopen de dingen toch uit en s-avonds ben ik ook nog wel druk bezig met dingen voor te bereiden en uit te zoeken.
Het kantoor is inmiddels een echte werkplek geworden, nog niet helemaal af, maar goed genoeg om de dagelijkse werkzaamheden te kunnen verrichten. Vandaag via email veel contact gehad met onze bestaande Amerikaanse klanten. Laura is vandaag op stap naar Ikea om daar nog verschillende spullen voor het kantoor te halen. Denk daarbij aan bekers, glazen, prullenbakken, theedoeken etc. Stapje voor stapje nadert het kantoor zijn voltooiing op deze wijze. Vanochtend heb ik onze nieuwe stofzuiger mee naar kantoor genomen om daar eens even flink schoon te maken. Afgelopen vrijdag zijn er bureaulampen gemonteerd en op verschillende plekken lag nog zaagsel. Het is even wennen om te gaan met zo’n Amerikaanse zuiger maar uiteindelijk went het wel. Ik dacht dat het kantoor niet zo groot was, maar alles stofzuigen neemt toch al gauw 3 kwartier in beslag. Net bij het zuigen van de laatste meters komt Nick binnen, het verschil valt hem direct op, of zou het komen omdat hij mij met de stofzuiger in de weer ziet 😉 Na het stofzuigen even bijkomen met een kop koffie en de laatste emails beantwoorden. De eerste dag van de week zit er op.

 

Dinsdag 14 juni

Laura heeft gisteren alle spullen van Ikea mee naar huis genomen. Bekers, glazen, borden, bestel etc. zijn eerst door de vaatwasser gegaan en de theedoeken zijn gewassen en….. gestreken. Gisteravond bij de Walmart ook maar gelijk een tray water en coca cola meegenomen. Dus mijn auto staat vanochtend vol met spullen die naar kantoor moeten. Twee grote Ikea tassen plus de trays met frisdranken. Na een paar keer heen en weer lopen staat alles boven. De frisdranken zet ik alvast in de koelkast, de Ikea spullen mag Laura straks gaan inruimen in de keukenkastjes.

 

Woensdag 15 juni

Ik ben voor mijn doen erg vroeg wakker, rond 4 uur in de ochtend. Dat is lekker, betekent nog even omdraaien en wachten tot de wekker afloopt om 6 uur. Na een paar keer omdraaien besluit ik om halfzes toch maar vast mijn bed uit te komen. Ik start de computer op om te kijken of Brigitte toevallig al thuis is van de training met de honden. Het Skypegesprek wordt vrijwel direct opgenomen en gezellig kletsen we even bij. “Wat ben je trouwens laat” zegt Brigitte opeens. Laat? Hoe kom je daar nu bij, ik kijk op mijn telefoon en zeg “het is hier kwart voor zes”. Het is stil aan de andere kant, nee hoor zegt Brigitte resoluut, het is toch kwart voor 8 bij jou? Ik kijk nogmaals op mijn telefoon en die geeft echt kwart voor zes aan. Ik werp een blik op mijn computerscherm en ……. Sh%t, kwart voor acht. Hoe kan dat nou? Er begint me iets te dagen. Gisteren was er een update voor mijn telefoon en na het installeren wordt de telefoon helemaal herstart. Omdat ik mijn tijd niet automatisch laat instellen op de telefoon staat hij nu gewoon twee uur verkeerd, dat is even balen. Het verklaart ook veel, ik vond het al zo akelig licht vanochtend toen ik vanochtend de eerste keer wakker werd. Alles gaat nu in een rap tempo, douchen, aankleden, spullen pakken en in de auto springen. Uiteindelijk ben ik om halfnegen op kantoor, wel als eerste 😉 Lekker begin van de dag dus.

 

Donderdag 16 juni

Vandaag belooft een drukke dag te worden. Eerst vroeg in de ochtend een Skypegesprek met een collega in Nederland en vervolgens om 11 uur een afspraak bij een klant. Met Gerard zit ik ruim een half uur te Skypen en tenslotte loop ik even rond met de tablet om de inrichting van het kantoor te laten zien.

 

Gelukkig zit de klant waar ik naartoe moet bijna in de achtertuin van het kantoor. Dus tien voor elf vertrek ik en ik ben keurig op tijd voor onze afspraak. In een anderhalf uur durend gesprek bespreek ik de huidige ervaringen van hun met onze software.

In de middag ga ik samen met Laura op weg naar Watsonville, zo’n 5 uur rijden.

Rond kwart voor negen arriveren we in Watsonville en rijden direct door naar het hotel. De eerste aanblik van Watsonville maken je niet echt vrolijk, wat ziet dit er triest uit.

Eenmaal bij het hotel aangekomen de tweede tegenvaller, het hotel doet Watsonville ook eer aan, wat een trieste bedoening. Gelukkig is het maar voor 1 nachtje, maar toch, geen aanrader. Na het inchecken naar onze kamers, Laura pal naast het zwembad en ik ergens aan de achterkant bij een parkeerterrein. Omdat we alle twee best wel moe zijn willen we bijtijds gaan slapen. Maar toch besluiten we nog even om iets te gaan drinken. Het hotel heeft zelf geen bar, maar de receptie wijst ons de weg naar een Mexicaans restaurant waar ook een bar bij zou zitten. Na vijf minuten wandelen komen we bij het restaurant aan, een typisch lokaal Mexicaans restaurant, volgens mij zijn wij de enige “blanken” hier 😉

We nemen plaats aan de bar en bestellen een Mexicaans biertje (Corona), we moeten alle twee wel lachen om de hele situatie. Na het biertje gaan we terug richting hotel om te slapen, nou ja slapen. De muren zijn waarschijnlijk van boardkarton, je kan alles letterlijk horen in de kamer naast je.

 

 

 

 

 

 

 

Vrijdag 17 juni

 

 

 

 

 

 

Slecht geslapen allebei en ‘s-ochtends om kwart voor acht melden we ons voor het ontbijt, alles zelfbediening. Om iets voor halfnegen vertrekken we richting de klant voor de afspraak van 9 uur. We zijn ruim op tijd en moeten zelfs even wachten op Edwin. Vervolgens ruim anderhalf uur gesproken over hun ervaringen en over eventuele verbeteringen. Rond 11 uur rijden we Watsonville uit, op weg naar “huis”, ruim 500 kilometer voor de boeg.

 

 

 

 

 

Twee korte tussenstops om te tanken en de benen te strekken. Rond de klok van half vijf arriveren we bij ons kantoor in Camarillo waar Laura’s auto nog stond. Nu nog het laatste stukje naar Thousand Oaks. Om 5 uur ploffen we allebei doodvermoeid neer op onze tuinset, was een drukke dag. Gelukkig hebben we een heel weekend om bij te komen J

 

Zaterdag 18 juni

Lekker uitgeslapen tot halfacht en vervolgens beneden een potje koffiegezet en een glas jus d’orange ingeschonken.

Zaterdag is door ons tot schoonmaak dag bevorderd, dus dat betekent stofzuigen, beddengoed wassen, douche en wc schoonmaken. De stofzuiger staat nog op kantoor, dus die ben ik maar even gaan halen. Heerlijk weer, de zon schijnt al volop, het beloofd een mooie dag te worden. Op de terugweg besluit ik gelijk even langs de Avis te rijden om de autohuur te verlengen en even te vragen waar een goede autowasstraat zit, de auto ziet er niet meer uit, kan bijna niet meer door de ruiten kijken door het stof. Het verlengen verloopt soepel en Carlos van Avis biedt aan even mee te rijden naar de autowasserette omdat een andere huurauto er ook doorheen moet. Avis betaald trouwens de kosten voor het autowassen, netjes. Een hele aparte ervaring, de autowasserette hier.

 

 

 

 

 

 

Je verlaat je auto en na ongeveer een kwartiertje, ja het was druk, komt de auto de wasstraat weer uit. Vervolgens begint een bataljon aan Mexicanen de auto droog te wrijven en poetsen, gewoon buiten onder de Californische zon die nu wel heel uitbundig schijnt, top! Rijdt altijd toch wel een stuk fijner in een schone auto.

s-Middags gaan we om 4 uur barbecueën bij een toekomstige collega vanwege een verjaardag van een van de kinderen. Eerst nog even naar winkelcentrum The Oaks om met mijn Microsoft horloge terug te gaan. Vorig jaar november hier gekocht en deze week is ineens het hele rubberen bandje gescheurd, niet handig.

Eenmaal aangekomen bij het winkelcentrum blijkt dat de Microsoft Store daar niet meer zit, balen dus, dat gaat opsturen worden. s-Middags dus maar via de Microsoft website een “call” aangemaakt voor retourzending van een Microsoft Band. Vervolgens een verzendlabel uitgeprint dus maandag maar eens kijken hoe ik dat via Fedex ingepakt en verzonden krijg. Iets na vier uur arriveren we in Simy Valley bij het huis van Jaimie en Robert. Bij de voordeur hangen de slingers al, dus we staan bij het goede huis. Er zijn ook twee collega’s van Robert met vrouw en kinderen, een gezellige drukke boel dus. Robert heeft speciaal voor deze gelegenheid Heineken bier gehaald, best wel lekker als je dat een tijd niet gedronken hebt 😉 Ik ben al min of meer aan het veramerikaniseren (is dat een goed woord?) en drink thuis gewoon Budweiser en ja met al die Mexicanen hier ontkom je af en toe ook niet aan een Corona met een schijfje limoen.

Voor het eerst in 3 weken is het s-avonds ook een aangename temperatuur om buiten in de tuin te zitten. Robert tovert met behulp van zijn Amerikaanse collega lekkere dingen op de barbecue. Zalm met groene asperges, kip, spare ribs, mais kolfen en iets van een roast beef. Heerlijk gegeten! Rond een uur of 9 rijden we in het donker terug naar huis (Thousand Oaks).

Laura is behoorlijk moe en besluit vrijwel direct naar bed te gaan, ik beantwoord nog even wat mailtjes van een klant, ja ook op zaterdagavond gaat het werk door ;). Omdat het nog geen 10 uur is werk ik alvast mijn blog een beetje bij, scheelt zondag weer wat tijd. Rond 10 uur nog even Skypen met Brigitte die dan net haar bed uit is. De zaterdag zit er ook weer op, het schijnt zondag een bloedhete dag te worden, temperaturen van rond de 35 graden. Ik zeg laat maar komen die Californische temperaturen.

Bonnie Update 

Het lijkt er op dat Bonnie het hier prima naar haar zin heeft aan de Roadrunner Av. Vandaag de eerste kleine cherry tomaatjes kunnen waarnemen. Tuurlijk, ze wordt hier ook uitstekend verzorgd, iedere ochtend water, dieven en een beetje trillen. Go Bonnie, Go!

 

Zaterdag 4 juni
Eigenlijk had dit aan het begin van mijn blogs moeten staan, maar ik vergat het iedere keer. Inmiddels ruim twee weken geleden ben ik hier aangekomen. Een van de eerste dingen die je dan gaat doen is je koffer uitpakken. De meeste dingen in de koffer kwamen mij niet geheel vreemd over, Brigitte had weliswaar ingepakt, maar ik herkende alle zaken zoals broeken, overhemden, polo’s etc. Alleen een specifiek item was een speciale groet van thuis, of nee van Brigitte. Een soort van leisteen hartje met daarop de tekst “You are Loved always”. Lief, en dank je wel. Hij hangt nu aan mijn spiegel en ik kijk er iedere dag naar. Love You Brigitte!
Een gewone vrije dag, niets moet, alles kan. Ik heb collega Dirk beloofd om vroeg uit bed te komen om koffie te zetten. Dirk vertrekt vandaag weer naar Nederland maar gaat eerst in de ochtend nog bij een klant langs. Gezellig drinken we samen nog een kop koffie met een glaasje jus d’orange erbij. Dirk begint met een gebakken ei, ik hou het even op een boterham met jam. Rond de klok van halfacht vertrekt Dirk, waren gezellige dagen, dollen, lol maken maar ook serieus over het werk praten. Gek idee dat Dirk over 24 uur weer in ’s-Gravenzande zit en ik nog steeds hier. Ho, ho, ik klaag niet. 😉

Rond het middaguur komen Nick en Amanda langs om schoon te maken en een slaapkamer gereed te maken voor de volgende gast. Vandaag komt Laura aan die hier twee maanden komt helpen bij het opzetten van het kantoor. Leuk detail, Dirk vertrekt met hetzelfde KLM-toestel naar Nederland als waarmee Laura naar Los Angeles is gevlogen. Laura wordt op LA Airport (LAX) opgehaald door Jaimie, waarschijnlijk onze nieuwe Officemanager en vriendin van Laura. Rond de klok van drie arriveren ze aan de Roadrunner. We maken kennis en Laura en Jaimie gaan vrijwel direct boodschappen doen. Ik besluit even naar Oxnard te rijden om daar naar huizen te kijken in de buurt van de haven.

Ik kan het niet nalaten om toch weer even bij de zeehonden te gaan kijken op de steigers in de haven. Er lijken er nu nog meer als de afgelopen week. Blijft een fascinerend gezicht! Er zijn hier inderdaad huizen die pal aan het strand liggen, geen dijk of duinen, nee zo vanuit je achterdeur het strand oplopen. Ik denk niet dat de huizenprijzen hier op het niveau van Malibu liggen, maar heb geen idee wat iets hier moet kosten. Zal wel weer googlen worden 😉

Op de terugweg neem ik voor een groot gedeelte een binnendoor weg, op de heenweg stond de snelweg richting huis behoorlijk vast. Wel grappig zo logisch als het wegennet hier in elkaar steekt. Het is een netwerk van rechte wegen dus er zijn altijd meerder mogelijkheden om van A naar B te gaan. Dat begint aardig te wennen.

Vlak bij huis stop ik nog even bij de Walmart om een paar boodschappen te halen, tomaten en sla. Er ligt thuis nog vlees in de vriezer voor de barbecue en dan een beetje sla erbij met dressing, gaat helemaal goedkomen. Ik besluit nog even op Laura te wachten, maar om 7 uur begin ik toch maar alleen met het grillen van het vlees. Eet smakelijk Nico 😉

 

Zondag 5 juni

Het beloofd een rustige dag te worden, lekker relaxen en energie opdoen voor de komende werkweek. Nick wil ‘s-middags nog even op kantoor verder gaan met de bekabeling voor de nieuwe bureaus. Ik besluit daar ook maar naar toe te gaan om een handje te helpen. Laura rijdt achter mij aan in haar eigen auto zodat ze ook het nieuwe kantoor kan bekijken.

Het is duidelijk, we hebben hier geen werkweek van maandag t/m vrijdag. Maar dat voelt absoluut niet vervelend aan. Nick en Amanda nodigen Laura en mij uit om rond 18:00 uur bij hun thuis te komen barbecueën, gezellig. Omdat Laura vanaf het kantoor nog even bij haar vriendin Jaimie lang gaat rij ik nog even langs de Roadrunner om me op te frissen en een flesje wijn mee te nemen voor Nick en Amanda. Heerlijk verse maïskolven van de barbecue en een spies met vlees, paprika, ui etc. Sla en rijst maken het geheel compleet, en natuurlijk een glaasje Californische wijn. Rond halftien rijden we terug naar de Roadrunner, weer helemaal klaar voor de nieuwe week die gaat komen.

 

Maandag 6 juni

Aanvankelijk zou ik vanochtend om 8 uur langs gaan bij een van onze klanten hier, maar om 7 uur krijg ik een telefoontje dat Leo zich niet lekker voelt en thuisblijft.

Er gaan steeds meer “vreemde” dingen opvallen hier aan de andere kant van de plas. Zo lijken wij onze eigen shuttle dienst te hebben voor Roadrunner Ave.

‘s-Avonds maken Laura en ik iets eenvoudig eten klaar op de barbecue, kip, patatje uit de oven en natuurlijk met sla erbij. Lekker!

 

Dinsdag 7 juni

Vanmiddag om 13:00 uur, of zal ik voortaan zeggen 1 PM, een afspraak bij een klant in Santa Maria. Ja, ik heb mijzelf ervan overtuigd dat dit werkelijk een face-to-face meeting is en geen conference call. Ik vertrek om 10:30 richting Santa Maria. Eerst nog even de tank volgooien en dan op de cruise control (65 Mph) onderweg. Blijft een mooie route en ruim op tijd arriveer ik in Santa Maria. Tja en het is etenstijd dus maar eens kijken voor een broodje. Schuin tegenover de Starbucks zit gelukkig een Subway, dus daar maar even naar binnen lopen. Hmm, tot mijn grote verbazing zie ik daar Nick en Laura al bij de kassa staan. Dit kan je zo niet plannen, op ruim 200 km vanaf huis elkaar tegenkomen in Santa Maria. Natuurlijk, ik wist dat Nick ook een afspraak in Santa Maria had, maar dit kan je zo niet plannen. We hebben allebei om 1:00 PM een afspraak bij de klant, Nick over klimaatachtige zaken, ik over de upgrade van de software. De gesprekken verlopen voorspoedig en voor mij is het een eerste face-to-face kennismaking met zowel Timothy als Seth. Met Seth heb ik al jarenlang contact m.b.t. onze software.

Na ons gesprek rijden we even naar de nieuwe aardbeienkas om te kijken. Op een tafel in het middenpad loeren de vuurrode aardbeien al onze kant op. Laura is ook gek op aardbeien maar durft nog niet echt. Brutaal vraag ik aan Timothy of we een aardbei mogen proeven. Tuurlijk, ga je gang. Dan is het hek van de dam en de ene na de andere aardbei verdwijnt in onze monden. Ja, dat is hard werken om al die heerlijke aardbeien te verorberen. Rond de klok van 5 uur rij ik terug naar Thousand Oaks, is een lange dag geweest en bijna 450 km gereden.

 

Woensdag 8 juni

Een beetje rommelige dag, in het Company huis stonden nog monitoren en mini-pc’s die naar kantoor moesten. Dus ‘s-ochtends de auto vol geladen en op weg naar Camarillo. Een paar keer naar boven lopen bij het kantoor om alle spullen over te brengen. Daarna begonnen met het uitpakken van de monitoren en strategisch op de bureaus plaatsen. Vervolgens een van de mini PC’s klaarmaken en aansluiten op het WiFi netwerk. Ik moet eerlijk zeggen het ziet er allemaal tip-top uit, lekker fris en een hele moderne uitstraling. Op mijn tablet kan ik inmiddels ook probleemloos op kantoor werken dankzij de WiFi verbinding. Dus tussendoor ook nog wat mails lezen en reacties versturen. Af en toe komt het tijdsverschil t.o.v. Nederland nu al pijnlijk naar voren. Als wij hier aan onze dag beginnen zit (bijna) iedereen in Nederland aan het avondeten. Voor contact met het hoofdkantoor in De Lier moet je dus heel goed de klok in de gaten houden. Gelukkig zijn er ook collega’s die, voor hun in de avonduren, toch nog een reactie terugsturen, top!

Vandaag in de brievenbus ook een bevestiging van de aanvraag van mijn Social Security Nummer. Binnen twee weken kan ik het kaartje per post verwachten, loopt dus redelijk soepel allemaal.

 

Donderdag 9 juni

Best wel een lange en drukke dag. Vanochtend vroeg om 7:00 AM thuis gekeken naar een Live presentatie van ons bedrijf in Nederland. Rond 9:30 AM waren we op het kantoor in Camarillo en direct begonnen met het netwerk en installeren van de nieuwe printer. Ging allemaal soepel en ik hield bij de printer maar 1 onderdeel over waarvan ik absoluut geen idee heb waar dat zou moeten zitten. Maar even zo goed, de printer werkt en kan documenten scannen of kopiëren. Alles nog wel via Wifi omdat de netwerkkabels nog even uitgezocht moeten worden, komt later vandaag wel.

Volgende uitdaging dus, iets van een bekabelde netwerkaansluiting regelen voor mijn tablet. Alles werkt wel via WiFi maar af en toe merk je toch een zekere mate van traagheid. En een database backup halen bij een klant van 10 GB over Wifi is geen pretje. Bij het monteren van de bureaus en bekabeling zijn de behuizingen met nummers verwijderd van de kabel, dus nu is het gokken welke kabel welke aansluiting is. Geheel logisch zitten in de goot bij onze bureaus dus nummers 1 t/m 5 en 15. En raadt eens welke aansluiting ik heb? Juist 15. Maar het werkt, een lekkere snelle verbinding, een verademing. Nu hopen dat de echte netwerkapparatuur snel uit Nederland overkomt zodat alles definitief aangesloten kan worden.

Rond de klok van 4 met een goed gevoel richting thuis gereden, morgen weer een dag. Die avond eigenlijk nog wel heel lang vanaf huis doorgewerkt om wat installatiezaken bij een klant uit te zoeken en iets te configureren. Voor ik het weet is het 11 uur, bedtijd.

 

Vrijdag 10 juni

Joepie, bijna weekend. Het is best wel een drukke week geweest en ik besluit om lekker vroeg naar kantoor te gaan en bijtijds te stoppen. Het kantoor begint inmiddels een echte werkplek te worden. Om 8 uur stap ik binnen, ik ben de eerste. Dat was ik al gewent in De Lier, daar was ik meestal rond de klok van 7:15 binnen. Lichten aan, tablet opstarten en richting de keuken voor een lekkere bak koffie. Yes, dit voelt als een echte werkplek. Met een beker koffie in mijn hand draai ik mijn stoel in de rondte, dit voelt goed.

Eigenlijk kan ik al zeggen dat deze dag bijna aanvoelt als een dag in De Lier, op afstand software configureren bij een klant, e-mails beantwoorden. Af en toe even naar buiten om te dampen, want ja, dat mag niet binnen een straal van 10 meter van het gebouw. Vandaag ook even met Laura een aantal standaard kantoorartikelen wezen halen bij de Staples. Zaken als een nietmachine, plakband, perforator etc. Maar man, wat zijn die dingen hier achterlijk duur, ik mis een Action 😉 Voor eenvoudige ringbanden durven ze hier zomaar 9 dollar per stuk te vragen. Een nietmachine vindt je ook niet onder de 20 dollar. Uiteindelijk maar met een minimaal assortiment terug naar kantoor. 1 nietmachine, 1 perforator, 1 plakband dispenser, 1 pak post-it memo’s, 1 doos paperclips, 1 doos nietjes,1 pak batterijen, kosten? 78 dollar, en dan kregen we nog 22 dollar korting omdat we een Staples kaart namen, anders was het 100 dollar geweest. Idioot 😉

 

Zaterdag 11 juni

Lekker rustig een vrije dag, nou ja rustig. Amanda had gisteren een nieuwe stofzuiger gebracht aan de Roadrunner. Zo’n typisch Amerikaans model, meer een soort van rolbezem maar dan met een motor. Dus, wat doe je dan op je vrije zaterdag, je gaat stofzuigen. Het hele huis van beneden naar boven. Ging best wel relaxed eigenlijk. Even wennen maar toch gelukt, en hele huis weer stofvrij. En ja, als je dan eenmaal begint dan komen ook de emmers sop te voorschijn en sta je de douche en toilet uit te soppen. Moet af en toe natuulijk wel gebeuren. Rond een uur of elf is alles weer spik en span.

Laura gaat vandaag met Jaimie op stap en ik wil even gaan kijken voor een simpele radio. Ben een beetje verslaafd geraakt aan radio KBBY 95.1 in de auto. Dus maar op pad om te kijken of zoiets nog te koop is. Uiteindelijk vindt ik bij Fry’s een Sony radio AM/FM voor 23 dollar, helemaal blij.

Op de terugweg kom ik via een andere ingang de community in. Plotseling wordt mijn aandacht getrokken door een huis aan de Roadrunner dat helemaal ingepakt is. In Nederland kunnen ze met een EK of WK gek doen, maar dit slaat alles. Het lijkt wel een circustent.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het blijkt dat er in dit huis last is van een insektenplaag. Dan wordt het hele huis ingepakt, volgespoten met gif en drie weken onbewoonbaar verklaard. Je zal er maar naast wonen, toch niet zo’n prettig idee.

Aan het einde van de dag gaan we nog even een paar kleine boodschappen doen en een drankje bij de Lazy Dog. Als eerste stoppen we bij Sprouts, dat is een zogenaamde Farmers Supermarkt. Da’s niet een supermarkt voor farmers (boeren), maar gericht op verse natuurlijke produkten. En ik moet toegeven, ze weten hun waren daar wel te presenteren. Niet goedkoop, van sommige prijzen krijg ik een acute hartaanval, maar wel een heel bijzonder concept. Ze weten hun produkten prima te presenteren. Laura slaat nootjes, bessen, aardbeien en olijven in 😉

 

 

Er is weer een week voorbij, volgende week meer …. 😉

Dinsdag 31 mei

Vanochtend extra vroeg opgestaan omdat ik vandaag een afspraak heb bij een klant. Volgens mijn navigatiesysteem een rit van 2 uur en een kwartier, uiteraard zonder files. Zeker voor zo’n eerste afspraak wil je niet te laat zijn, dus ik besluit om kwart over 8 te vertrekken. Op de weg is het nog lekker rustig, alleen in de omgeving van Santa Barbara is het iets drukker, maar over het algemeen vlot door kunnen rijden. De cruise control aan op 65 Mph, dus heel relaxed.

Ruim op tijd kom ik aan in Santa Maria, dus nog genoeg tijd om eerst koffie te gaan drinken bij Starbucks. Blijft typisch met zo’n grote kartonnen beker in je handen te staan in de Californische zon.

Ruim op tijd meld ik mij bij de toegangspoort van de klant, vervolgens een paar honderd meter rijden naar het kantoor. Daar aangekomen meld ik mij keurig en geef aan dat ik een afspraak heb met Timothy.

Nou, zegt Erica, de vriendelijke dame van de receptie, Timothy is hier niet. Oops, is de Californische zon nu al met mijn hersenen aan de haal gegaan? Ze begint te bellen met Timothy en ik blader inmiddels door mijn email om te kijken of ik soms iets over het hoofd heb gezien. Intussen belt Timothy mij op mijn mobiel en geeft aan dat we een conference call gaan houden en dat iemand een vergaderruimte voor me gereed zal maken. In mijn email geen enkele indicatie gevonden dat het om een conference call zou gaan. Daar ga je niet ruim twee uur heen en twee uur terug voor in de auto zitten. Voortaan dus bij alle afspraken aangeven dat het om een face-to-face meeting gaat. Weer wat geleerd 😉

Na afloop van de vergadering geeft Timothy aan dat ik beslist even bij de nieuwe aardbeien site moet gaan kijken en een aardbei proeven. Op de weg naar de uitgang van het kantoor kom ik Theo tegen, ik vraag hem hoe ik het makkelijkst bij de aardbeien site kom. Niet direct langs de kassen rijden vanwege het stof maar buitenom. Via een hobbelig weggetje kom ik bij de nieuwe kas aan. Niet zo groot als hun tomatenkassen, want die zijn echt megagroot, maar toch aardig aan de maat. Theo zou een van de ‘growers’ waarschuwen dat ik er aan kwam, maar dat is blijkbaar misgelopen. Brutaal wandel ik de kas in en verbaas me over de schone en steriele inrichting. Je zou hier van de grond kunnen eten. Midden in de kas staat een soort van partytent met wat weegschaaltjes. Op zich loopt er niet zo veel personeel rond, of misschien is het lunchpauze. Er komt iemand aanlopen die er uitziet als de “baas van het spul”. Ik vertel hem wie ik ben en wat ik kom doen. Een doosje aardbeien kijkt me lonkend aan. Mag ik?

Tuurlijk zegt hij, dit zijn de beste aardbeien die er bestaan. Hij legt uit dat deze aardbeien in tegenstelling tot aardbeien die buiten in de openlucht groeien, vanbinnen ook helemaal rood zijn. Niet zo zoals we in Nederland gewent zijn rood van buiten en wit van binnen. Ik steek een verse aardbei in mijn mond, en wauw, dit is van de buitencategorie. Superzoet en zacht, eerlijk is eerlijk, zo’n lekkere aardbei heb ik nog nooit geproefd. Van het doosje is niet veel overgebleven kan ik je vertellen. Voldaan in de auto gestapt en terug richting Thousand Oaks.

 

Woensdag 1 juni

Vanmiddag staat er een afspraak bij een klant op het programma. In de ochtend dus bezig geweest met mijn mail checken en beantwoorden en een verslagje maken van mijn bezoek van gisteren. De afspraak bij de klant staat gepland om 13:30 dus eerst langs Subway voor een broodje. Het is heerlijk weer, ik eet mijn broodje lekker buiten in het zonnetje op. Keurig op tijd, of eigenlijk 10 minuten te vroeg meld ik mij bij de klant. De dame van de receptie verteld mij dat Anthony nog in gesprek is met iemand en of ik even wil wachten. Tuurlijk, maar dat wachten duurt nog geen minuut, ze wenkt me om verder te komen. En ja, dan sta je ineens tegenover collega Dirk die een afspraak had met de eigenaar. We besluiten ons op te splitsen.

Na ruim 3 uur uitleg en demonstratie komen we allebei tot de conclusie dat het goed is om over een week nog een sessie te plannen. In de tussentijd kan Anthony met het systeem oefenen en kan ik kijken hoe hun situatie het best uitgevoerd kan worden binnen de mogelijkheden van het systeem. Rond de klok van halfvijf rij ik terug naar “huis”. Eenmaal “thuis” even de email checken en lekker gaan zitten in de tuin, op de nieuwe tuin set met een koud biertje.

 

Donderdag 2 juni

Getriggerd door een mailtje van het payroll bedrijf besef ik ineens dat ik nog een Social Security Number moet aanvragen. Internet is dan je vriend, en al vrij snel vind ik de website waar je het aanvraagformulier kunt downloaden. Ha, heerlijk slechts 1 kantje met vragen, piece-of-cake. Het invullen van de vragen neemt niet meer dan 10 minuten in beslag en ik zoek op Internet waar het kantoor zit om de aanvraag in te dienen. Is niet zo heel ver weg, dus ik besluit gelijk maar te gaan rijden. Laatste controle of ik alle juiste papieren bij me heb zodat ik niet voor verrassingen kom te staan. Bij het administratiekantoor moet je via een touchscreen een nummertje aanvragen en dan plaatsnemen op een van de bankjes en wachten tot je aan de beurt bent. Na ongeveer een half uurtje mag nummer 83 zich melden bij loket 6. De “officer” meldt eerst dat ik de waarheid moet spreken op straffe van vervolging en mogelijk gevangenisstraf. Hallo, ik kom hier om een SSN aan te vragen zodat ik belasting mag betalen in dit land 😉 Ik krijg steeds meer de indruk dat dit de eerste keer is dat de “officer” een aanvraag voor een SSN moet invoeren in de computer voor een buitenlander met werkvergunning en visum. Hij gaat steeds moeilijker kijken en ik zie aan de muisbewegingen dat hij eigenlijk zijn computerscherm aan het verkennen is, geen muisklik in ieder geval. Talloze keren pakt hij mijn paspoort met visum, mijn I-94 record, kijkt moeilijk en gaat weer met zijn muis spelen. Af en toe typt hij iets in, maar ik heb al snel in de gaten dat als hij drie karakters typt er ook weer 3 keer op de backspace gedrukt wordt. Eigenlijk best wel hilarisch. Uiteindelijk zegt hij dat het moeilijk is omdat de namen niet overeenkomen. Wat gaan we nu weer krijgen. Uiteindelijk besef ik dat het Amerikaanse systeem niet ingericht is op personen met 3 doopnamen. Dat past eenvoudigweg niet in het invulscherm, dat was mij bij het aanvragen van de bankrekening ook al opgevallen. Je gaat dan allerlei creatieve oplossingen krijgen waarbij mijn laatste doopnaam Johannes wordt afgekort tot Jo, of mijn middelste doopnaam Cornelis tot Co. Uiteindelijk verdwijnt de “officer” achter de coulissen met mijn paspoort, I-94 en aanvraagformulier. Hij maakt er kopieën van en legt uit dat de gegevens gecontroleerd moeten worden. Ik krijg een formulier mee waarin dit staat aangegeven maar ook met de opmerking dat ik legaal in Amerika mag werken. Binnen vier weken ontvang ik mijn Social Security Card of een afwijzing met een reden voor afwijzing. Het laatste kan ik mij niet voorstellen, ik verwacht eerlijk gezegd met 1 of 2 weken de kaart in de post aan te treffen, net als de officiële bankpas die vandaag gearriveerd is.

’s-Middags even naar het kantoor in Camarillo gereden om de internet connectie in kaart te brengen. In Nederland moet er netwerkapparatuur geconfigureerd worden en daar hebben ze bepaalde gegevens voor nodig. Ik besluit om gelijk ook maar het grote logo bord mee te nemen en te kijken of ik daar een leuk plekje voor kan vinden. Eenmaal op kantoor start ik mijn tablet op om verbinding te maken. Inloggegevens staan op de router in de serverruimte en binnen mum van tijd kan ik de complete configuratie bekijken. Even wat schermprintjes maken en even proef gaan zitten achter een van de nieuwe bureaus. Na een half uurtje rij ik weer richting Thousand Oaks, bergje op en hopla, weer bijna thuis.

Ik stop onderweg even bij HomeDepot om een tomatenplantje te halen. Lijkt me leuk om in de achtertuin toch iets met de tuinbouw te maken te hebben, een cherry tomaat wordt het van het ras Bonnie. Nog nooit van gehoord, maar klinkt wel leuk. “Nico, vergeet je niet om Bonnie water te geven” klinkt gewoon leuk.

Dus sinds vandaag staat Bonnie in de tuin. Viel nog niet mee om zonder tuingereedschap hier een gaatje in de grond te graven, maar goed ze staat er florissant bij.

Omdat dit laatste avond is dat Henry en zijn vrouw hier zijn besluiten we om in de buurt van Oxnard te gaan eten. Dirk weet dat er leuk restaurant aan de haven zit en met een beetje geluk zitten er daar echte zeehonden op de kade. Na een paar kleine omzwervingen biedt mijn navigatiesysteem op de telefoon uitkomst om op de juiste plek aan te komen. En ja hoor, als we de steigers in de haven oplopen sta je oog in oog met tientallen zeehonden.

 

 

 

Je kan ze tot op een paar meter benaderen en in het water zwemmen ze een beetje uitsloverig heen en weer langs de steigers. Echt heel bijzonder om deze beesten van zo dichtbij te kunnen bekijken. Ze zijn ook nog eens lenig, want ze springen zo vanuit het water op de steigers. We eten heerlijk bij een Braziliaans restaurantje en al vrij snel gaat het gesprek met de ober over Max Verstappen en het Nederlandse voetbal. Op de terugweg rijden we langs ons nieuwe kantoor in Camarillo. Ik heb de sleutel dus we kunnen even binnen kijken hoe de nieuwe bureaus en stoelen staan.

Als we thuiskomen, gek eigenlijk dat ik al over “thuis” praat, gaan Henry en zijn vrouw bijtijds naar bed. Morgenochtend vroeg vliegen ze terug naar huis. Hun vlucht gaat geloof ik al om 8 uur, dus dat is heeeel vroeg opstaan. Dirk en ik hebben niks gemerkt van hun vertrek rond de klok van 3 uur in de nacht.

 

Vrijdag 3 juni

Het lijkt vandaag een rustige dag te worden. Werken vanaf huis, email checken en beantwoorden, dingen uitzoeken, probleempje bij een klant oplossen etc. Omdat Henry en zijn vrouw hun bed al hebben afgehaald besluit ik om dat beddengoed maar direct in de wasmachine te gooien. Amanda moet de slaapkamer weer gereed gaan maken voor de volgende gasten, dus dat scheelt haar weer werk. Na het wassen alles ook gelijk maar in de droger gegooid.

Dirk zou aanvankelijk vanochtend bij een klant op bezoek gaan, maar dat ging om de een of andere reden niet door. Samen zitten we aan de eettafel te werken met onze tablets, het zonnetje schijnt er vrolijk op los, kortom een geweldige dag. Rond de middag oppert Dirk het idee dat het nu toch wel hoog tijd is om een barbecue te regelen voor het Company huis. De CEO, heeft zelf aangegeven dat die er moet komen. We hadden eerder deze week bij het zoeken naar een tuin set al globaal naar wat barbecues gekeken dus we weten waar we moeten zoeken. Op naar HomeDepot want daar hebben ze een uitgebreid assortiment. Op internet hadden we gezien dat barbecue setjes op gas er al zijn vanaf zo’n 119 dollar. Eenmaal binnen bij HomeDepot blijkt het setje voor die prijs helemaal niet tegen te vallen. Ik ben geen expert op dat gebied, maar een twee pitter met een side burner is echt niet verkeerd. We hebben geen barbecue nodig voor 20 man of zo. Dirk schiet een verkoper aan om te vragen waar deze barbecues (ingepakt) staan. De verkoper vraagt of we niet een voorgemonteerd exemplaar willen meenemen. Tuurlijk willen we dat, scheelt een hoop geschroef en de auto is groot genoeg, daar past ie zo in. Wel moet er nog een propaan tank bij en een setje met spatels, tang, borstel en zo. Binnen een uur zijn we weer terug aan de Roadrunner en laden vol trots de barbecue uit. Wat gaan we vanavond eten? Maakt niet uit als het maar iets van de barbecue is 😉

Dirk gaat s-middags nog naar een klant toe en ik werk vanuit huis verder. Rond een uur of vijf besluit ik toch maar om even naar de supermarkt te rijden om iets van vlees voor de barbecue te halen, beetje saus erbij en wat sla. Rond 6 uur is Dirk terug en beginnen we voorbereidingen voor de officiële opening van het barbecue seizoen. Het vlees wordt gekruid, de aardappels in aluminiumfolie en de sla verdeeld over twee borden. 1-2-3 start, met een druk op de knop wordt de barbecue ontstoken. Het vlees bereiden lukt in 1 keer, niet aangebrand, kortom perfect. Met koffie sluiten we de dag af.