Author Archives: Nico

Van Westland naar West Coast

Zaterdag 4 juni
always lovedEigenlijk had dit aan het begin van mijn blogs moeten staan, maar ik vergat het iedere keer. Inmiddels ruim twee weken geleden ben ik hier aangekomen. Een van de eerste dingen die je dan gaat doen is je koffer uitpakken. De meeste dingen in de koffer kwamen mij niet geheel vreemd over, Brigitte had weliswaar ingepakt, maar ik herkende alle zaken zoals broeken, overhemden, polo’s etc. Alleen een specifiek item was een speciale groet van thuis, of nee van Brigitte. Een soort van leisteen hartje met daarop de tekst “You are Loved always”. Lief, en dank je wel. Hij hangt nu aan mijn spiegel en ik kijk er iedere dag naar. Love You Brigitte!
Een gewone vrije dag, niets moet, alles kan. Ik heb collega Dirk beloofd om vroeg uit bed te komen om koffie te zetten. Dirk vertrekt vandaag weer naar Nederland maar gaat eerst in de ochtend nog bij een klant langs. Gezellig drinken we samen nog een kop koffie met een glaasje jus d’orange erbij. Dirk begint met een gebakken ei, ik hou het even op een boterham met jam. Rond de klok van halfacht vertrekt Dirk, waren gezellige dagen, dollen, lol maken maar ook serieus over het werk praten. Gek idee dat Dirk over 24 uur weer in ’s-Gravenzande zit en ik nog steeds hier. Ho, ho, ik klaag niet. 😉

Rond het middaguur komen Nick en Amanda langs om schoon te maken en een slaapkamer gereed te maken voor de volgende gast. Vandaag komt Laura aan die hier twee maanden komt helpen bij het opzetten van het kantoor. Leuk detail, Dirk vertrekt met hetzelfde KLM-toestel naar Nederland als waarmee Laura naar Los Angeles is gevlogen. Laura wordt op LA Airport (LAX) opgehaald door Jaimie, waarschijnlijk onze nieuwe Officemanager en vriendin van Laura. Rond de klok van drie arriveren ze aan de Roadrunner. We maken kennis en Laura en Jaimie gaan vrijwel direct boodschappen doen. Ik besluit even naar Oxnard te rijden om daar naar huizen te kijken in de buurt van de haven.

WP_20160608_17_12_13_RichIk kan het niet nalaten om toch weer even bij de zeehonden te gaan kijken op de steigers in de haven. Er lijken er nu nog meer als de afgelopen week. Blijft een fascinerend gezicht! WP_20160604_16_14_19_RichEr zijn hier inderdaad huizen die pal aan het strand liggen, geen dijk of duinen, nee zo vanuit je achterdeur het strand oplopen. Ik denk niet dat de huizenprijzen hier op het niveau van Malibu liggen, maar heb geen idee wat iets hier moet kosten. Zal wel weer googlen worden 😉

Op de terugweg neem ik voor een groot gedeelte een binnendoor weg, op de heenweg stond de snelweg richting huis behoorlijk vast. Wel grappig zo logisch als het wegennet hier in elkaar steekt. Het is een netwerk van rechte wegen dus er zijn altijd meerder mogelijkheden om van A naar B te gaan. Dat begint aardig te wennen.

Vlak bij huis stop ik nog even bij de Walmart om een paar boodschappen te halen, tomaten en sla. Er ligt thuis nog vlees in de vriezer voor de barbecue en dan een beetje sla erbij met dressing, gaat helemaal goedkomen. Ik besluit nog even op Laura te wachten, maar om 7 uur begin ik toch maar alleen met het grillen van het vlees. Eet smakelijk Nico 😉

 

Zondag 5 juni

Het beloofd een rustige dag te worden, lekker relaxen en energie opdoen voor de komende werkweek. Nick wil ‘s-middags nog even op kantoor verder gaan met de bekabeling voor de nieuwe bureaus. Ik besluit daar ook maar naar toe te gaan om een handje te helpen. Laura rijdt achter mij aan in haar eigen auto zodat ze ook het nieuwe kantoor kan bekijken.

WP_20160608_11_35_50_RichHet is duidelijk, we hebben hier geen werkweek van maandag t/m vrijdag. Maar dat voelt absoluut niet vervelend aan. Nick en Amanda nodigen Laura en mij uit om rond 18:00 uur bij hun thuis te komen barbecueën, gezellig. Omdat Laura vanaf het kantoor nog even bij haar vriendin Jaimie lang gaat rij ik nog even langs de Roadrunner om me op te frissen en een flesje wijn mee te nemen voor Nick en Amanda. Heerlijk verse maïskolven van de barbecue en een spies met vlees, paprika, ui etc. Sla en rijst maken het geheel compleet, en natuurlijk een glaasje Californische wijn. Rond halftien rijden we terug naar de Roadrunner, weer helemaal klaar voor de nieuwe week die gaat komen.

 

Maandag 6 juni

Aanvankelijk zou ik vanochtend om 8 uur langs gaan bij een van onze klanten hier, maar om 7 uur krijg ik een telefoontje dat Leo zich niet lekker voelt en thuisblijft.

Er gaan steeds meer “vreemde” dingen opvallen hier aan de andere kant van de plas. Zo lijken wij onze eigen shuttle dienst te hebben voor Roadrunner Ave.

WP_20160605_16_36_57_Rich‘s-Avonds maken Laura en ik iets eenvoudig eten klaar op de barbecue, kip, patatje uit de oven en natuurlijk met sla erbij. Lekker!

 

Dinsdag 7 juni

Vanmiddag om 13:00 uur, of zal ik voortaan zeggen 1 PM, een afspraak bij een klant in Santa Maria. Ja, ik heb mijzelf ervan overtuigd dat dit werkelijk een face-to-face meeting is en geen conference call. Ik vertrek om 10:30 richting Santa Maria. Eerst nog even de tank volgooien en dan op de cruise control (65 Mph) onderweg. Blijft een mooie route en ruim op tijd arriveer ik in Santa Maria. Tja en het is etenstijd dus maar eens kijken voor een broodje. Schuin tegenover de Starbucks zit gelukkig een Subway, dus daar maar even naar binnen lopen. Hmm, tot mijn grote verbazing zie ik daar Nick en Laura al bij de kassa staan. Dit kan je zo niet plannen, op ruim 200 km vanaf huis elkaar tegenkomen in Santa Maria. Natuurlijk, ik wist dat Nick ook een afspraak in Santa Maria had, maar dit kan je zo niet plannen. We hebben allebei om 1:00 PM een afspraak bij de klant, Nick over klimaatachtige zaken, ik over de upgrade van de software. De gesprekken verlopen voorspoedig en voor mij is het een eerste face-to-face kennismaking met zowel Timothy als Seth. Met Seth heb ik al jarenlang contact m.b.t. onze software.

WP_20160607_15_09_07_RichNa ons gesprek rijden we even naar de nieuwe aardbeienkas om te kijken. Op een tafel in het middenpad loeren de vuurrode aardbeien al onze kant op. Laura is ook gek op aardbeien maar durft nog niet echt. Brutaal vraag ik aan Timothy of we een aardbei mogen proeven. Tuurlijk, ga je gang. Dan is het hek van de dam en de ene na de andere aardbei verdwijnt in onze monden. Ja, dat is hard werken om al die heerlijke aardbeien te verorberen. Rond de klok van 5 uur rij ik terug naar Thousand Oaks, is een lange dag geweest en bijna 450 km gereden.

 

Woensdag 8 juni

Een beetje rommelige dag, in het Company huis stonden nog monitoren en mini-pc’s die naar kantoor moesten. Dus ‘s-ochtends de auto vol geladen en op weg naar Camarillo. Een paar keer naar boven lopen bij het kantoor om alle spullen over te brengen. Daarna begonnen met het uitpakken van de monitoren en strategisch op de bureaus plaatsen. Vervolgens een van de mini PC’s klaarmaken en aansluiten op het WiFi netwerk. Ik moet eerlijk zeggen het ziet er allemaal tip-top uit, lekker fris en een hele moderne uitstraling. Op mijn tablet kan ik inmiddels ook probleemloos op kantoor werken dankzij de WiFi verbinding. Dus tussendoor ook nog wat mails lezen en reacties versturen. Af en toe komt het tijdsverschil t.o.v. Nederland nu al pijnlijk naar voren. Als wij hier aan onze dag beginnen zit (bijna) iedereen in Nederland aan het avondeten. Voor contact met het hoofdkantoor in De Lier moet je dus heel goed de klok in de gaten houden. Gelukkig zijn er ook collega’s die, voor hun in de avonduren, toch nog een reactie terugsturen, top!

WP_20160610_21_29_55_RichVandaag in de brievenbus ook een bevestiging van de aanvraag van mijn Social Security Nummer. Binnen twee weken kan ik het kaartje per post verwachten, loopt dus redelijk soepel allemaal.

 

Donderdag 9 juni

Best wel een lange en drukke dag. Vanochtend vroeg om 7:00 AM thuis gekeken naar een Live presentatie van ons bedrijf in Nederland. Rond 9:30 AM waren we op het kantoor in Camarillo en direct begonnen met het netwerk en installeren van de nieuwe printer. Ging allemaal soepel en ik hield bij de printer maar 1 onderdeel over waarvan ik absoluut geen idee heb waar dat zou moeten zitten. Maar even zo goed, de printer werkt en kan documenten scannen of kopiëren. Alles nog wel via Wifi omdat de netwerkkabels nog even uitgezocht moeten worden, komt later vandaag wel.

Volgende uitdaging dus, iets van een bekabelde netwerkaansluiting regelen voor mijn tablet. Alles werkt wel via WiFi maar af en toe merk je toch een zekere mate van traagheid. En een database backup halen bij een klant van 10 GB over Wifi is geen pretje. Bij het monteren van de bureaus en bekabeling zijn de behuizingen met nummers verwijderd van de kabel, dus nu is het gokken welke kabel welke aansluiting is. Geheel logisch zitten in de goot bij onze bureaus dus nummers 1 t/m 5 en 15. En raadt eens welke aansluiting ik heb? Juist 15. Maar het werkt, een lekkere snelle verbinding, een verademing. Nu hopen dat de echte netwerkapparatuur snel uit Nederland overkomt zodat alles definitief aangesloten kan worden.

Rond de klok van 4 met een goed gevoel richting thuis gereden, morgen weer een dag. Die avond eigenlijk nog wel heel lang vanaf huis doorgewerkt om wat installatiezaken bij een klant uit te zoeken en iets te configureren. Voor ik het weet is het 11 uur, bedtijd.

 

Vrijdag 10 juni

Joepie, bijna weekend. Het is best wel een drukke week geweest en ik besluit om lekker vroeg naar kantoor te gaan en bijtijds te stoppen. Het kantoor begint inmiddels een echte werkplek te worden. Om 8 uur stap ik binnen, ik ben de eerste. Dat was ik al gewent in De Lier, daar was ik meestal rond de klok van 7:15 binnen. Lichten aan, tablet opstarten en richting de keuken voor een lekkere bak koffie. Yes, dit voelt als een echte werkplek. Met een beker koffie in mijn hand draai ik mijn stoel in de rondte, dit voelt goed.

WP_20160610_10_22_20_Rich

IMG-20160609-WA0001Eigenlijk kan ik al zeggen dat deze dag bijna aanvoelt als een dag in De Lier, op afstand software configureren bij een klant, e-mails beantwoorden. Af en toe even naar buiten om te dampen, want ja, dat mag niet binnen een straal van 10 meter van het gebouw. Vandaag ook even met Laura een aantal standaard kantoorartikelen wezen halen bij de Staples. Zaken als een nietmachine, plakband, perforator etc. Maar man, wat zijn die dingen hier achterlijk duur, ik mis een Action 😉 Voor eenvoudige ringbanden durven ze hier zomaar 9 dollar per stuk te vragen. Een nietmachine vindt je ook niet onder de 20 dollar. Uiteindelijk maar met een minimaal assortiment terug naar kantoor. 1 nietmachine, 1 perforator, 1 plakband dispenser, 1 pak post-it memo’s, 1 doos paperclips, 1 doos nietjes,1 pak batterijen, kosten? 78 dollar, en dan kregen we nog 22 dollar korting omdat we een Staples kaart namen, anders was het 100 dollar geweest. Idioot 😉

 

Zaterdag 11 juni

StofzuigerLekker rustig een vrije dag, nou ja rustig. Amanda had gisteren een nieuwe stofzuiger gebracht aan de Roadrunner. Zo’n typisch Amerikaans model, meer een soort van rolbezem maar dan met een motor. Dus, wat doe je dan op je vrije zaterdag, je gaat stofzuigen. Het hele huis van beneden naar boven. Ging best wel relaxed eigenlijk. Even wennen maar toch gelukt, en hele huis weer stofvrij. En ja, als je dan eenmaal begint dan komen ook de emmers sop te voorschijn en sta je de douche en toilet uit te soppen. Moet af en toe natuulijk wel gebeuren. Rond een uur of elf is alles weer spik en span.

Laura gaat vandaag met Jaimie op stap en ik wil even gaan kijken voor een simpele radio. Ben een beetje verslaafd geraakt aan radio KBBY 95.1 in de auto. Dus maar op pad om te kijken of zoiets nog te koop is. Uiteindelijk vindt ik bij Fry’s een Sony radio AM/FM voor 23 dollar, helemaal blij.

Op de terugweg kom ik via een andere ingang de community in. Plotseling wordt mijn aandacht getrokken door een huis aan de Roadrunner dat helemaal ingepakt is. In Nederland kunnen ze met een EK of WK gek doen, maar dit slaat alles. Het lijkt wel een circustent.
WP_20160611_14_07_50_Rich

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het blijkt dat er in dit huis last is van een insektenplaag. Dan wordt het hele huis ingepakt, volgespoten met gif en drie weken onbewoonbaar verklaard. Je zal er maar naast wonen, toch niet zo’n prettig idee.

Aan het einde van de dag gaan we nog even een paar kleine boodschappen doen en een drankje bij de Lazy Dog. Als eerste stoppen we bij Sprouts, dat is een zogenaamde Farmers Supermarkt. Da’s niet een supermarkt voor farmers (boeren), maar gericht op verse natuurlijke produkten. En ik moet toegeven, ze weten hun waren daar wel te presenteren. Niet goedkoop, van sommige prijzen krijg ik een acute hartaanval, maar wel een heel bijzonder concept. Ze weten hun produkten prima te presenteren. Laura slaat nootjes, bessen, aardbeien en olijven in 😉

WP_20160611_17_04_48_Rich WP_20160611_17_04_42_Rich

WP_20160611_17_00_08_Rich WP_20160611_17_00_01_Rich

Er is weer een week voorbij, volgende week meer …. 😉

De eerste week

Dinsdag 31 mei

Vanochtend extra vroeg opgestaan omdat ik vandaag een afspraak heb bij een klant. Volgens mijn navigatiesysteem een rit van 2 uur en een kwartier, uiteraard zonder files. Zeker voor zo’n eerste afspraak wil je niet te laat zijn, dus ik besluit om kwart over 8 te vertrekken. Op de weg is het nog lekker rustig, alleen in de omgeving van Santa Barbara is het iets drukker, maar over het algemeen vlot door kunnen rijden. De cruise control aan op 65 Mph, dus heel relaxed.

IMG-20160531-WA0001Ruim op tijd kom ik aan in Santa Maria, dus nog genoeg tijd om eerst koffie te gaan drinken bij Starbucks. Blijft typisch met zo’n grote kartonnen beker in je handen te staan in de Californische zon.

Ruim op tijd meld ik mij bij de toegangspoort van de klant, vervolgens een paar honderd meter rijden naar het kantoor. Daar aangekomen meld ik mij keurig en geef aan dat ik een afspraak heb met Timothy.

Nou, zegt Erica, de vriendelijke dame van de receptie, Timothy is hier niet. Oops, is de Californische zon nu al met mijn hersenen aan de haal gegaan? Ze begint te bellen met Timothy en ik blader inmiddels door mijn email om te kijken of ik soms iets over het hoofd heb gezien. Intussen belt Timothy mij op mijn mobiel en geeft aan dat we een conference call gaan houden en dat iemand een vergaderruimte voor me gereed zal maken. In mijn email geen enkele indicatie gevonden dat het om een conference call zou gaan. Daar ga je niet ruim twee uur heen en twee uur terug voor in de auto zitten. Voortaan dus bij alle afspraken aangeven dat het om een face-to-face meeting gaat. Weer wat geleerd 😉

WP_20160531_12_53_26_RichNa afloop van de vergadering geeft Timothy aan dat ik beslist even bij de nieuwe aardbeien site moet gaan kijken en een aardbei proeven. Op de weg naar de uitgang van het kantoor kom ik Theo tegen, ik vraag hem hoe ik het makkelijkst bij de aardbeien site kom. Niet direct langs de kassen rijden vanwege het stof maar buitenom. Via een hobbelig weggetje kom ik bij de nieuwe kas aan. Niet zo groot als hun tomatenkassen, want die zijn echt megagroot, maar toch aardig aan de maat. Theo zou een van de ‘growers’ waarschuwen dat ik er aan kwam, maar dat is blijkbaar misgelopen. Brutaal wandel ik de kas in en verbaas me over de schone en steriele inrichting. Je zou hier van de grond kunnen eten. Midden in de kas staat een soort van partytent met wat weegschaaltjes. Op zich loopt er niet zo veel personeel rond, of misschien is het lunchpauze. Er komt iemand aanlopen die er uitziet als de “baas van het spul”. Ik vertel hem wie ik ben en wat ik kom doen. Een doosje aardbeien kijkt me lonkend aan. Mag ik?

WP_20160531_12_50_35_Rich

Tuurlijk zegt hij, dit zijn de beste aardbeien die er bestaan. Hij legt uit dat deze aardbeien in tegenstelling tot aardbeien die buiten in de openlucht groeien, vanbinnen ook helemaal rood zijn. Niet zo zoals we in Nederland gewent zijn rood van buiten en wit van binnen. Ik steek een verse aardbei in mijn mond, en wauw, dit is van de buitencategorie. Superzoet en zacht, eerlijk is eerlijk, zo’n lekkere aardbei heb ik nog nooit geproefd. Van het doosje is niet veel overgebleven kan ik je vertellen. Voldaan in de auto gestapt en terug richting Thousand Oaks.

 

Woensdag 1 juni

Vanmiddag staat er een afspraak bij een klant op het programma. In de ochtend dus bezig geweest met mijn mail checken en beantwoorden en een verslagje maken van mijn bezoek van gisteren. De afspraak bij de klant staat gepland om 13:30 dus eerst langs Subway voor een broodje. Het is heerlijk weer, ik eet mijn broodje lekker buiten in het zonnetje op. Keurig op tijd, of eigenlijk 10 minuten te vroeg meld ik mij bij de klant. De dame van de receptie verteld mij dat Anthony nog in gesprek is met iemand en of ik even wil wachten. Tuurlijk, maar dat wachten duurt nog geen minuut, ze wenkt me om verder te komen. En ja, dan sta je ineens tegenover collega Dirk die een afspraak had met de eigenaar. We besluiten ons op te splitsen.

Na ruim 3 uur uitleg en demonstratie komen we allebei tot de conclusie dat het goed is om over een week nog een sessie te plannen. In de tussentijd kan Anthony met het systeem oefenen en kan ik kijken hoe hun situatie het best uitgevoerd kan worden binnen de mogelijkheden van het systeem. Rond de klok van halfvijf rij ik terug naar “huis”. Eenmaal “thuis” even de email checken en lekker gaan zitten in de tuin, op de nieuwe tuin set met een koud biertje.

 

Donderdag 2 juni

Getriggerd door een mailtje van het payroll bedrijf besef ik ineens dat ik nog een Social Security Number moet aanvragen. Internet is dan je vriend, en al vrij snel vind ik de website waar je het aanvraagformulier kunt downloaden. Ha, heerlijk slechts 1 kantje met vragen, piece-of-cake. Het invullen van de vragen neemt niet meer dan 10 minuten in beslag en ik zoek op Internet waar het kantoor zit om de aanvraag in te dienen. Is niet zo heel ver weg, dus ik besluit gelijk maar te gaan rijden. Laatste controle of ik alle juiste papieren bij me heb zodat ik niet voor verrassingen kom te staan. Bij het administratiekantoor moet je via een touchscreen een nummertje aanvragen en dan plaatsnemen op een van de bankjes en wachten tot je aan de beurt bent. Na ongeveer een half uurtje mag nummer 83 zich melden bij loket 6. De “officer” meldt eerst dat ik de waarheid moet spreken op straffe van vervolging en mogelijk gevangenisstraf. Hallo, ik kom hier om een SSN aan te vragen zodat ik belasting mag betalen in dit land 😉 Ik krijg steeds meer de indruk dat dit de eerste keer is dat de “officer” een aanvraag voor een SSN moet invoeren in de computer voor een buitenlander met werkvergunning en visum. Hij gaat steeds moeilijker kijken en ik zie aan de muisbewegingen dat hij eigenlijk zijn computerscherm aan het verkennen is, geen muisklik in ieder geval. Talloze keren pakt hij mijn paspoort met visum, mijn I-94 record, kijkt moeilijk en gaat weer met zijn muis spelen. Af en toe typt hij iets in, maar ik heb al snel in de gaten dat als hij drie karakters typt er ook weer 3 keer op de backspace gedrukt wordt. Eigenlijk best wel hilarisch. Uiteindelijk zegt hij dat het moeilijk is omdat de namen niet overeenkomen. Wat gaan we nu weer krijgen. Uiteindelijk besef ik dat het Amerikaanse systeem niet ingericht is op personen met 3 doopnamen. Dat past eenvoudigweg niet in het invulscherm, dat was mij bij het aanvragen van de bankrekening ook al opgevallen. Je gaat dan allerlei creatieve oplossingen krijgen waarbij mijn laatste doopnaam Johannes wordt afgekort tot Jo, of mijn middelste doopnaam Cornelis tot Co. Uiteindelijk verdwijnt de “officer” achter de coulissen met mijn paspoort, I-94 en aanvraagformulier. Hij maakt er kopieën van en legt uit dat de gegevens gecontroleerd moeten worden. Ik krijg een formulier mee waarin dit staat aangegeven maar ook met de opmerking dat ik legaal in Amerika mag werken. Binnen vier weken ontvang ik mijn Social Security Card of een afwijzing met een reden voor afwijzing. WP_20160602_16_15_44_RichHet laatste kan ik mij niet voorstellen, ik verwacht eerlijk gezegd met 1 of 2 weken de kaart in de post aan te treffen, net als de officiële bankpas die vandaag gearriveerd is.

’s-Middags even naar het kantoor in Camarillo gereden om de internet connectie in kaart te brengen. In Nederland moet er netwerkapparatuur geconfigureerd worden en daar hebben ze bepaalde gegevens voor nodig. Ik besluit om gelijk ook maar het grote logo bord mee te nemen en te kijken of ik daar een leuk plekje voor kan vinden. Eenmaal op kantoor start ik mijn tablet op om verbinding te maken. Inloggegevens staan op de router in de serverruimte en binnen mum van tijd kan ik de complete configuratie bekijken. Even wat schermprintjes maken en even proef gaan zitten achter een van de nieuwe bureaus. Na een half uurtje rij ik weer richting Thousand Oaks, bergje op en hopla, weer bijna thuis.

Ik stop onderweg even bij HomeDepot om een tomatenplantje te halen. Lijkt me leuk om in de achtertuin toch iets met de tuinbouw te maken te hebben, een cherry tomaat wordt het van het ras Bonnie. Nog nooit van gehoord, maar klinkt wel leuk. “Nico, vergeet je niet om Bonnie water te geven” klinkt gewoon leuk.

WP_20160602_18_43_38_RichWP_20160602_18_43_45_Rich
Dus sinds vandaag staat Bonnie in de tuin. Viel nog niet mee om zonder tuingereedschap hier een gaatje in de grond te graven, maar goed ze staat er florissant bij.

Omdat dit laatste avond is dat Henry en zijn vrouw hier zijn besluiten we om in de buurt van Oxnard te gaan eten. Dirk weet dat er leuk restaurant aan de haven zit en met een beetje geluk zitten er daar echte zeehonden op de kade. Na een paar kleine omzwervingen biedt mijn navigatiesysteem op de telefoon uitkomst om op de juiste plek aan te komen. En ja hoor, als we de steigers in de haven oplopen sta je oog in oog met tientallen zeehonden.

WP_20160602_19_42_54_RichWP_20160602_19_40_02_Rich

 

 

 

Je kan ze tot op een paar meter benaderen en in het water zwemmen ze een beetje uitsloverig heen en weer langs de steigers. Echt heel bijzonder om deze beesten van zo dichtbij te kunnen bekijken. Ze zijn ook nog eens lenig, want ze springen zo vanuit het water op de steigers. We eten heerlijk bij een Braziliaans restaurantje en al vrij snel gaat het gesprek met de ober over Max Verstappen en het Nederlandse voetbal. Op de terugweg rijden we langs ons nieuwe kantoor in Camarillo. Ik heb de sleutel dus we kunnen even binnen kijken hoe de nieuwe bureaus en stoelen staan.

WP_20160602_14_34_25_RichAls we thuiskomen, gek eigenlijk dat ik al over “thuis” praat, gaan Henry en zijn vrouw bijtijds naar bed. Morgenochtend vroeg vliegen ze terug naar huis. Hun vlucht gaat geloof ik al om 8 uur, dus dat is heeeel vroeg opstaan. Dirk en ik hebben niks gemerkt van hun vertrek rond de klok van 3 uur in de nacht.

 

Vrijdag 3 juni

Het lijkt vandaag een rustige dag te worden. Werken vanaf huis, email checken en beantwoorden, dingen uitzoeken, probleempje bij een klant oplossen etc. Omdat Henry en zijn vrouw hun bed al hebben afgehaald besluit ik om dat beddengoed maar direct in de wasmachine te gooien. Amanda moet de slaapkamer weer gereed gaan maken voor de volgende gasten, dus dat scheelt haar weer werk. Na het wassen alles ook gelijk maar in de droger gegooid.

Dirk zou aanvankelijk vanochtend bij een klant op bezoek gaan, maar dat ging om de een of andere reden niet door. Samen zitten we aan de eettafel te werken met onze tablets, het zonnetje schijnt er vrolijk op los, kortom een geweldige dag. Rond de middag oppert Dirk het idee dat het nu toch wel hoog tijd is om een barbecue te regelen voor het Company huis. De CEO, heeft zelf aangegeven dat die er moet komen. We hadden eerder deze week bij het zoeken naar een tuin set al globaal naar wat barbecues gekeken dus we weten waar we moeten zoeken. Op naar HomeDepot want daar hebben ze een uitgebreid assortiment. Op internet hadden we gezien dat barbecue setjes op gas er al zijn vanaf zo’n 119 dollar. Eenmaal binnen bij HomeDepot blijkt het setje voor die prijs helemaal niet tegen te vallen. Ik ben geen expert op dat gebied, maar een twee pitter met een side burner is echt niet verkeerd. We hebben geen barbecue nodig voor 20 man of zo. Dirk schiet een verkoper aan om te vragen waar deze barbecues (ingepakt) staan. De verkoper vraagt of we niet een voorgemonteerd exemplaar willen meenemen. Tuurlijk willen we dat, scheelt een hoop geschroef en de auto is groot genoeg, daar past ie zo in. Wel moet er nog een propaan tank bij en een setje met spatels, tang, borstel en zo. Binnen een uur zijn we weer terug aan de Roadrunner en laden vol trots de barbecue uit. Wat gaan we vanavond eten? Maakt niet uit als het maar iets van de barbecue is 😉

WP_20160603_13_11_35_RichDirk gaat s-middags nog naar een klant toe en ik werk vanuit huis verder. Rond een uur of vijf besluit ik toch maar om even naar de supermarkt te rijden om iets van vlees voor de barbecue te halen, beetje saus erbij en wat sla. Rond 6 uur is Dirk terug en beginnen we voorbereidingen voor de officiële opening van het barbecue seizoen. Het vlees wordt gekruid, de aardappels in aluminiumfolie en de sla verdeeld over twee borden. 1-2-3 start, met een druk op de knop wordt de barbecue ontstoken. Het vlees bereiden lukt in 1 keer, niet aangebrand, kortom perfect. Met koffie sluiten we de dag af.

WP_20160603_19_40_22_ProWP_20160603_19_51_30_Rich

 

Onze nieuwe tuinset

Zondag 29 mei

Zoals gebruikelijk weer lekker op tijd wakker, 7 uur zonder de wekker te zetten. Buiten ziet het er nog knap bewolkt uit, dat is de laatste dagen steeds het geval. Pas tegen de klok van 11 uur komt de zon door en wordt het echt lekker. Voordat ik beneden in de keuken een pot koffie ga zetten eerst even Skypen met Brigitte. In Nederland is het middag dus dat komt prima uit.

Vandaag eigenlijk de laatste vrije dag omdat we op maandag, ondanks Memorial Day, gewoon gaan werken. Vandaag in die zin een belangrijke dag dat ik samen met Dirk op jacht ga naar een tuinset. In de folder van Walmart een eenvoudig setje gezien, compleet met parasol, tafel en 4 stoelen. Het blijkt toch niet zo eenvoudig omdat niet iedere Walmart hetzelfde, uitgebreide assortiment heeft. Uiteindelijk slagen we aan het einde van de middag bij een Walmart vestiging in Oxnard. Over de kleur zijn we het snel eens, een beetje bruinachtig. Afrekenen en inladen dus. Weegt wel behoorlijk wat zo’n complete set en knap dat de chinezen dat allemaal in 1 doos gepropt krijgen. Dirk en ik hebben elkaar beloofd dat als de set helemaal gemonteerd is we een biertje gaan drinken op de nieuwe set. Moeten we natuurlijk wel bier in huis hebben, dus na het inladen van de tuinset ook maar even boodschappen gehaald bij Walmart. Rond de klok van 4 zijn we terug op de Roadrunner en beginnen direct met de montage. Gelukkig had ik zelf een schroevendraaier meegenomen uit Nederland want die zat nou net niet in het meegeleverde installatiesetje. Na een korte bestudering van de handleiding hebben we de tafel uiteindelijk in een half uurtje in elkaar zitten. YES! Tijd om een biertje (Budweiser) open te trekken. tuinsetAls twee kleine kinderen genieten we van de zon en het biertje en om het compleet te maken ook nog met Pringles en Dorito’s.

Henry en zijn vrouw zijn de hele dag op excursie maar hebben beloofd om ‘s-avonds te koken. Om een uur of vijf zijn ze terug en starten direct in de keuken met de voorbereidingen voor het eten. Wijn hadden Dirk en ik al koud gezet, gaat dus allemaal goed komen. In recordtijd hebben Henry en Betine een heerlijk maaltijd bereid en met zijn vieren eten we heerlijk buiten op onze nieuwe tuinset. Diner nieuwe tuinsetDe dag kan niet meer stuk 😉

Aankomst in California

Donderdag 26 mei

‘s-Ochtends loopt de wekker al vroeg af. We willen rond 8:15 richting Schiphol gaan rijden en in Nederland weet je het maar nooit met de files. Mijn KLM vlucht vertrekt om 12:40 uur dus dat moet allemaal lukken. Onze middelste zoon rijdt gezellig mee en onderweg pikken we ook nog mijn schoonzus op. Keurig op tijd arriveren we op Schiphol, dus eerst maar even de koffer inchecken. Dat gaat bij KLM tegenwoordig geautomatiseerd, maar dat betekent eigenlijk dat je het dus zelf moet doen.

😉 Oeps, eerste tegenvaller, lange wachtrijen voor het inchecken van de koffer. Thuis hadden we de koffer nog gewogen om te zien of we binnen de grens van 23 kg bleven. Waarschijnlijk is onze weegschaal niet zo nauwkeurig als die op Schiphol, want mijn koffer bleek 23,2 kg. te wegen. Toch werd er een OK gegeven en spuugde het apparaat een label uit om aan de koffer te bevestigen. Ook mijn aanstaande schoondochter en haar moeder waren naar Schiphol gekomen om mij uit te zwaaien. Eerst maar op naar de koffie en een saucijzenbroodje. Wel een beetje de tijd in de gaten houden want het ‘boarden’ zou om 11:45 beginnen. De koffie en met name het saucijzenbroodje lieten wat langer op zich wachten, dus uiteindelijk werd het toch nog haasten.

Bij de security check moest mijn hele computertas binnenstebuiten gekeerd worden vanwege de vele snoertjes, adapters en accessoires die er in zaten. Maar uiteindelijk groen licht, dus op naar de douane. Dat ging allemaal lekker snel, maar inmiddels liep het wel tegen de klok van 11:45. En ja, dan is het nog een behoorlijke tippel naar gate G. Dus maar even flink de sokken erin gezet.

WP_20151121_09_14_45_ProOmdat mijn vlucht een gecombineerde vracht/passagiers vlucht was viel het aantal reizigers mee en verliep het ‘boarden’ dus heel vlotjes. Stoeltje aan het gangpad en naast mij nog twee lege stoelen. Dat zou lekker zijn als die leeg bleven voor de vlucht van bijna 11 uur. Het taxiën vanaf de gate werd opgehouden omdat de koffers van een passagier verwijderd moesten worden die niet was komen opdagen voor de vlucht. Zou dat de twee lege stoelen naast mij verklaren? Ik vind het prima. Met 10 minuten vertraging op weg naar de polderbaan voor vertrek. California, here I come! Kort na het opstijgen een melding via de intercom. Omdat er nog een aantal plaatsen vrij waren konden passagiers verzoeken om op een andere plaats te gaan zitten. Wat? Toch niet mijn twee lege stoelen? Ja hoor binnen 5 minuten verschijnt een man van rond de 130 kg. bij me en in een soort gebrekkig engels en met zijn vinger wijzend naar een van de twee lege stoelen blijkt dat hij daar wil komen zitten. Ik heb het vage vermoeden dat de man uit een van de voormalige oostblok landen afkomstig is. Nou ja, moet dan maar, hij neemt met veel moeite (overgewicht) plaats op de stoel bij het raam. Beter, heb ik toch nog een beetje extra plek tussen ons in. Nu alleen hopen dat hij niet zijn broer uitnodigt om er ook gezellig bij te komen zitten 😉 Oh ja, nadat mijn buurman met zijn volle gewicht de rugleuning naar achteren had gezet heeft hij hem waarschijnlijk door een vergrendeling gedrukt waardoor de stoel nooit meer naar voren kwam.

Ik moet zeggen, het begint inmiddels te wennen om zo lang in een vliegtuig te zitten, dus voor mijn gevoel kwam Los Angeles al snel in zicht. 10 minuten eerder als gepland landen we op Los Angeles Airport. Altijd druk daar en er blijkt ook tegelijk een toestel uit Singapore geland te zijn. Dat gaat nog wel even duren bij de Border en Customs controle. Nou weet ik niet wat voor een vlucht uit Singapore is aangekomen maar van alle kanten komen ineens mensen in rolstoelen aanstuiven bij de controle. En zoals gebruikelijk in de US mogen die allemaal voorgaan. Tot overmaat van ramp besluiten enkele “Officers” dat het tijd is voor hun pauze en het aantal bemande controleposten daalt drastisch. Dit kon nog weleens lang gaan duren, yep heeft anderhalf uur in beslag genomen voordat ik door de controle was. De controle verliep voorspoedig, lang leve mijn L-1 visum. Mijn koffer stond al keurig naast de lopende band te wachten, dus oppikken en richting de shuttlebus om naar Avis autoverhuur te rijden. Daar aangekomen stonden er zo’n 10 wachtenden voor me, maar het verliep allemaal redelijk vlotjes. Met een half uurtje liep in met de papieren en koffer naar de plek waar de gereserveerde auto zou staan. Een zilverkleurige Ford Escape. Een lekkere hoge wagen, bouwjaar 2016 en slecht 26000 Miles op de teller. Vanuit mijn computertas even de benodigde snoertjes gevist om mijn telefoon met navigatie aan te sluiten om mij de weg naar de Roadrunner Ave. In Thousand Oaks te wijzen. Let’s go!

Na nog geen kwartier rijden al in de file, pff dat gaat nog leuk worden. Volgens het routesysteem minimaal een half uur vertraging. Achteraf is het een uur vertraging geworden, om 19:00 uur gearriveerd aan de Roadrunner Ave. Het voelt meteen weer vertrouwd aan om het “community” complex op te rijden. Het einde van een lange dag is in zicht. Na aankomst gelijk maar de koffer en computertas naar boven gebracht in de Master bedroom en begonnen met uitpakken. Halverwege het uitpakken het laatste biertje uit de koelkast gepakt en even languit op de bank gaan zitten. Berichtje naar Nederland verzonden om aan te geven dat ik veilig ben aangekomen. Mijn uiterste best gedaan om het slapen uit te stellen tot een uur of 11. Ik val al snel als een blok in slaap.

Vrijdag 27 mei

4 uur s-ochtends al klaarwakker en ik voel me opmerkelijk fit. Toch maar even blijven liggen tot half zes. Lekker een potje koffie gezet en op de computer even email gecheckt.

WP_20160527_09_52_51_RichWP_20160527_09_52_58_RichVandaag in principe niet veel op het programma. Ik zou met Nick gaan proberen een Amerikaanse bankrekening te openen en een Amerikaanse simkaart te halen. Vandaag zouden ook de meubelen voor het kantoor bezorgd en geplaatst worden, dus afgesproken om rond 10 uur op het kantoor te zijn. Daar ontmoet ik ook Jaimie die waarschijnlijk de nieuwe Office Manager gaat worden. Een Nederlandse vrouw die samen met haar man en twee kinderen sinds twee weken in California wonen en werken. De monteurs zijn druk bezig de bureaus in elkaar te schroeven. Omdat de monteurs nog wel even bezig zijn gaan we (Nick, Amanda, Jamie en ik) koffie drinken bij Starbucks. Daarna door naar de bank Wells Fargo voor het openen van een rekening. We worden geholpen door de bankmanager zelf en het verloopt allemaal bijzonder vlotjes. Even zelf een pincode kiezen, handtekening plaatsen en een eerste deposit doen. Na een half uurtje sta ik weer op straat met een tijdelijke bankpas en saldo op mijn rekening. Handig, want nu kan ik ook direct aan de pomp pinnen en betalen in de supermarkt met deze pas. Vervolgens door naar de telefoonwinkel van AT&T om een nano simkaart op te halen. Deze wordt direct gekoppeld aan mijn Amerikaanse nummer. Toestel even uit en aan en werken.

WP_20160527_14_44_12_RichSmallNick vraagt of ik mee ga om bij een klant een uitbreiding van een waterinstallatie te doen. Via een lang en hobbelig pad komen we aan bij de klant. In een voormalige zeecontainer beginnen we met de installatie, nou ja Nick dan. Ik beperk me tot het aanreiken van de juiste tangen, schroevendraaiers en wat al niet meer. Alles verloopt vlotjes tot het moment dat de 37 aderige kabel aangesloten moet worden volgens het schema.

Ik ben enigzins kleurenblind, maar ook Nick had problemen met het identificeren van de juiste aders. Zwart bruin, zwart orange, zwart geel, zwart rood, zwart zwart, kortom puzzelen. Uiteindelijk het licht in de container maar uitgedaan, deuren dicht en met een zaklamp de kabels geïdentificeerd. Uiteindelijk gelukt, en om kwart over zes waren we klaar. Over het lange hobbelpad weer terug naar de hoofdweg en vervolgens naar het kantoor waar mijn auto nog stond. WP_20160527_14_36_59_Rich

Nick en Amanda hadden mij uitgenodigd om te komen barbecueën. Dus even snel langs de Roadrunner om op te frissen en op naar het huis van Nick en Amanda. Daar heeft Nick bewezen al helemaal een American Barbecue Master te zijn, heerlijk gegeten! Rond de klok van tien richting “thuis” gereden en thuis om een uur of elf nog even met Brigitte geskyped. Tja, die was net haar bed uit. Blijft toch nog even wennen met dat tijdverschil.

 

 

Getting ready

OK, het gaat gebeuren, donderdag 26 mei vertrek ik naar California USA om daar 3 maanden te gaan werken. Best wel spannend, een hoop geregel, papieren, visum, koffer inpakken en computerapparatuur gereedmaken. Deze stap is niet zonder horten of stoten verlopen. In November 2015 ben ik samen met Brigitte 10 dagen wezen snuffelen in California. Klanten bezocht, maar ook de omgeving bekeken, naar mogelijke woonruimte qua locatie gekeken, kortom heel veel sfeer opsnuiven. Na deze “snuffelstage” hebben we samen de beslissing genomen om deze stap voort te zetten.

 


Een van de allereerste dingen die er dan geregeld moet gaan worden is een visum aanvragen. Dat gaat niet zonder slag of stoot en in eerste instantie werd mijn B-1 visum niet direct goedgekeurd. Op het consulaat van de Amerikaanse ambasade werd mij gevraagd waarom er een B-1 en geen L-1 visum aangevraagd werd. Hmmm… dat weet ik niet. Nader onderzoek wees uit dat de werkzaamheden die met een B-1 visum verricht mogen worden beperkt zijn. In overleg met Priva en Ernst & Young besloten om deze B-1 visum aanvraag toch door te zetten en aanvullende vragen te beantwoorden. Uiteindelijke werd het visum goedgekeurd maar tegelijk werd ook de procedure in gang gezet om een L-1 visum aan te vragen. Dan moet je je echt door een woud aan vragen worstelen, je complete doopceel wordt gelicht en, niet geheel onbelangrijk, je moet aangeven waarom jij in Amerika komt werken en of dat werk ook niet door een Amerikaan gedaan kan worden. Om een lang verhaal kort te maken, ook het L-1 visum is goedgekeurd. Grappig is dat Brigitte zonder inspanning een L-2 visum heeft gekregen als echtgenote, ze hoefde alleen maar mee naar het consulaat in Amsterdam en klaar. Na 5 dagen ontvingen we alle twee ons paspoort terug met daarin het L-1 visum.
Op naar de volgende stap, het voorbereiden van mijn initiële verblijf in California van 3 maanden. In overleg met Priva hebben we afgesproken dat ik eerst alleen 3 maanden in California ga werken om te kijken of het van beide kanten bevalt. Ik verblijf die 3 maanden in het Company House van Priva. Dit is een soort uitvalsbasis voor Priva medewerkers die (tijdelijk) werk moeten verrichten in California. Brigitte kent het huis en weet dus precies waar ik zit. Typisch Amerikaanse bouw, muren lijken van steen maar is gewoon gipsplaat met een laagje granol. Maar eerlijk is eerlijk, het is een schitterend huis gelegen op een zogenaamde “Gated Community”. Dit betekent zoveel als dat het hele terrein omheind en bewaakt is. Toegangspoorten met 24 uur per dag bewakers. Dit geeft echt een veilig gevoel.
Het zal best wel wennen zijn om zonder Brigitte te zijn. Gelukkig komt ze in juli over voor een dag of 10. Het avontuur gaat beginnen, op 26 mei vertrek ik om 12:40 met KLM vlucht 603 naar Los Angeles. Wordt vervolgd.

1 2