Holidays are coming
Holidays are coming, daar moest ik ineens aan denken toen ik met deze aflevering van mijn blog begon. Volgend weekend is een lang weekend i.v.m. Independence Day op 4 juli en natuurlijk het feit dat Brigitte op 10 juli komt en ik dan ook een dag of 10 vrij ben.
Zondag 26 juni
Lekker nog een dagje vrij, niets moet, alles kan. Laura gaat ‘s-ochtend eerst trainen en ik ben thuis lekker bezig wat klusjes en e-mails af te handelen. Terwijl ik lekker bezig ben in de keuken hoor ik ineens een harde klap tegen het raam. Wat krijgen we nu? Ik kijk snel om en zie tot mijn grote verbazing dat er een vogel tegen de ramen gevlogen is. Haha, dat zijn die vogels natuurlijk niet gewent, van die schone ramen. Het arme vogeltje dacht er gewoon even doorheen te vliegen. Wel een verkapt compliment voor mijn noeste arbeid van zaterdag.
Als Laura terugkomt van de training heeft ze onderweg ergens een levensgrote opblaas flamingo gekocht, echt een immens groot joekel van een beest. De elektrische luchtpomp die ze in huis had gevonden begint met opblazen, maar na 5 minuten zijn de batterijen zo dood als een pier. Daar sta je dan met een half opgeblazen flamingo.
Laura en ik willen vanmiddag naar Ventura gaan om daar eens een beetje rond te kijken. Laura gaat eerst nog even naar het community zwembad om daar lekker te zwemmen en te zonnen. Rond een uur of drie rijden we richting Ventura. Heel stoer zet ik de navigatie niet aan omdat ik dacht de hoofdstraat (Main Road) in Ventura wel zelf te kunnen vinden. Ja hoor, op de snelweg een afslag “Main Road” alleen een beetje jammer dat aan het einde van de afrit gekozen moet worden voor de afslag East of West Main Road. Mijn gevoel zegt West en dat blijkt niet helemaal juist te zijn, oeps. Voor we het weten zitten we weer op de snelweg, Highway 101. Pas na een paar kilometer valt het Laura op dat we terugrijden richting Thousand Oaks i.p.v. richting Ventura. Het zit allemaal niet mee dus bij de eerste de beste afslag het routesysteem toch maar aangezet en omgekeerd richting Ventura. Ik besluit de hoofdstraat te laten voor wat ie is en neem de afslag Ventura Pier. Dat gaat beter, alleen een vervelend iets, het begint mistig en koud te worden. De buitentemperatuur duikelt omlaag naar 61 graden Fahrenheit, zo’n 16 graden Celsius. Niet echt lekker dus. We parkeren de auto direct aan het strand, iets noordelijk van de Pier. Ze zijn daar druk aan het surfen iets wat toch altijd een spectaculair gezicht is.
Op het strand is er ook iets van een stenen tovenaar bezig met een hele bijzondere gave. Met het grootste gemak stapelt hij verschillende soorten stenen en keien op elkaar. Eerst dacht ik dat hij misschien iets van een hulpmiddel gebruikt zoals lijm, zand of cement. Maar nee, puur op gevoel en met veel geduld plaats hij moeiteloos de ene op de andere steen, knap!!!!
Omdat het nu toch voor ons gevoel toch echt wel frisjes begint te worden stappen we weer in de auto. Via de hoofdstraat, ja nu wel gevonden, rijden we weer terug naar Highway 101. We willen nog een tussenstop maken bij een grote Wallmart in Oxnard omdat Laura nog wat spullen nodig heeft voor haar Roadtrip van volgende week. Een slaapzaak, batterijen voor de pomp en uiteindelijk bij de Target een luchtbed. Op naar huis waar we ‘s-avonds het restje taco’s opeten die gisteren overgebleven waren, lekker makkelijk.
Maandag 27 juni
Ik begin de week weer lekker vroeg, om iets voor 7 uur vertrek ik richting Camarillo en ook Laura is van plan vroeg te beginnen. Ik ben om 7:10 op kantoor en Laura volgt 5 minuten later, de morgenstond heeft goud in de mond.
De dag verloopt verder heel rustig, we nemen nog even een aantal zaken door m.b.t. de aanschaf van telefoontoestellen voor het kantoor en rond de klok van 4 vertrek ik richting de bank om een deel van mijn salaris over te maken naar Nederland. Dat is iets wat je niet zelf kan doen maar met behulp van een Wire Transfer moet gebeuren. Het vervelende is dat je daar ook nog eens het lieve sommetje van 45 dollar voor moet betalen. Ik word bij binnenkomst in de bank gelijk welkom geheten door de manager die mij helpt bij het aanmaken van de Wire Transfer. Da’s wel snel verdient, die 45 dollar. Met 10 minuten sta ik weer buiten met een schriftelijke bevestiging van het overmaken. Op zich vreemd zoals de bankwereld hier werkt in Amerika. Ze hebben niet zoals in Europa een overkoepelende organisatie zoals Interpay of Equens zoals het tegenwoordig heet. Vandaar dat sommige betalingen die je doet met je betaalpas ook de status “Pending” hebben. Het geld is wel gereserveerd maar nog niet daadwerkelijk afgeschreven. Hetzelfde met de ontvangst van bedragen op je rekening. Er staat dan ook “Pending” bij en je saldo is ook aangepast, maar je kan er nog niet aankomen.
Later in de middag gaat er een Zweedse collega, Jimmy, aankomen vanuit Nederland. Hij gaat gedurende een dag of 10 bij een van onze klanten een klimaatcomputer vervangen. Rond een uur of halfzeven klopt hij aan de voordeur op de Roadrunner. Hij is al redelijk gesloopt door het tijdverschil maar drinkt toch gezellig een biertje mee en schuift aan bij de barbecue. Dat had ik hem trouwens beloofd ook, dus hamburgers voldoende. Sla, bloemkool, mais en ovenfriet maken het geheel compleet. Jimmy zoekt rond een uur of negen zijn bed op en Laura en ik kijken nog een aflevering van Blacklist. Rond de klok van 10 uur gaat iedereen aan de Roadrunner naar bed, morgen weer vroeg op.
Dinsdag 28 juni
Zoals gebruikelijk loopt de wekker om 6 uur af, “rise-and-shine”, zullen we maar denken. Snel spring ik onder de douche en rond kwart over 6 zet ik een lekker potje koffie, glaasje jus d’orange erbij en een getoaste boterham met jam. Alles loopt volgens schema en rond 7:15 ben ik op kantoor, de eerste, maar dat is logisch.
Vandaag een redelijk rustige dag, mag ook weleens een keer. Ik worstel me door wat e-mails heen en kijk op afstand hoe het er voor staat bij onze klanten. Paniekreacties m.b.t. de invoering van de nieuwe software zijn uitgebleven en ook de registraties van gisteren zien er bijna allemaal goed uit.
‘s-Avonds bij het eten valt het Laura ineens op dat de snacktomaatjes die we in de supermarkt gekocht hebben bij onze klant vandaan komen. Dan smaken ze ineens toch wel twee keer zo lekker.
Woensdag 29 juni
Vandaag kom de manager van onze Noord-Amerikaanse vestiging op bezoek bij ons kantoor in Camarillo. Nick rijdt s-ochtends vroeg al naar Los Angeles om hem op te pikken, dus het is rustig op kantoor. Laura gaat eerst naar de sportschool, dus ik kan kiezen aan welk bureau ik wil gaan zitten. Met een verse gezet kopje koffie begint het dagelijkse ritueel van e-mails doornemen. Er zitten geen schokkende zaken tussen en anders had ik dat al lang op mijn smartphone gezien.
Donderdag 30 juni
Vanochtend vroeg uit de veren, iets voor 7 uur stappen we in de auto en rijden richting Camarillo. Keurig op tijd arriveren we op de parkeerplaats bij het kantoor. Nick is ons net een minuutje voor, zo vroeg heb ik hem nog nooit op kantoor gezien 😉
Volgens de papieren van Fedex zou er vandaag een zending vanuit Nederland moeten binnenkomen met allerlei FS Reader hardware. Wat er precies allemaal in de zending zit blijft nog even een verrassing. Fedex is aan de deur geweest aan de Roadrunner maar daar was natuurlijk niemand thuis. Normaal zetten ze de zending gewoon voor de voordeur neer, maar in dit geval dus niet. Waarschijnlijk vanwege een handtekening die gezet moet worden. Ik besluit om in de middag maar langs het afhaaldepot van Fedex te rijden om de zending zelf op te halen. Achteraf blijkt dat afhaalpunt in Canogo Park toch verder weg te zijn als verwacht en het is ook nog eens behoorlijk druk op Highway 101. Maar goed, na een uurtje ben ik aan de Roadrunner met een groot pakket van +/- 1 meter breed. Dat heeft mijn manager in Nederland goed geregeld, dank je wel Ron!
Ik sluit de Cradle alvast aan om de Readers op te laden, is hard nodig, want de accu’s zijn inderdaad volledig leeg. Morgen op kantoor een klusje om alles aan te sluiten en configureren.
Vrijdag 1 juli
Vanochtend weer vroeg richting kantoor. Buiten is het nog een beetje mistig of bewolkt. Het is duidelijk, “June-Gloom” is nog niet aan zijn einde. Gelukkig knapt het weer meestal na twee uurtjes al weer op en begint de zon te schijnen. Achterin de auto staat de complete zending met Reader hardware dat gaat straks een leuk klusje worden om alles aan te sluiten en te configureren. Helaas zal ik toch even op Nick moeten wachten want ik heb totaal geen gereedschap op kantoor. Als Nick aankomt op kantoor vraag ik gelijk zijn autosleutels om zijn gereedschap koffer uit de auto te halen. Ik weet niet wat hij allemaal in zijn koffer heeft zitten, maar het lijkt wel dieplood, zo zwaar als zijn koffer is. Maar goed, met het juiste gereedschap is het aansluiten van de snoeren een fluitje van een cent. Stekkers in het stopcontact en ik kan beginnen met het configureren.
Eenmaal achter mijn eigen computer verloopt het configureren verder probleemloos en kan ik de eerste registraties doen m.b.v. een Reader. Gelukt, missie geslaagd!
Rond het middaguur komt er een bezorger van Fedex het kantoor binnenlopen met nog een grote doos. Dat zullen ongetwijfeld de bestelde telefoontoestellen zijn. Laura begint met het uitpakken van de telefoontoestellen en ik onderwerp de centrale aan een kritische blik.
Gelukkig zit er een uitgebreide handleiding bij, dus dat moet goed komen. Omdat er in de serverruimte nog aansluitdozen gemonteerd moeten worden besluiten we om de installatie volgende week verder af te maken. Gelukkig zit Home Depot tegenover ons kantoor, dus de benodigde aansluitspullen halen is een fluitje van een cent. Dat zien we volgende week wel weer.
Aan het einde van de middag gaan Laura en Nick nog stoeltjes ophalen voor de wacht/ontvangstruimte. Uiteindelijk komen ze maar met 1 stoel terug en twee grote planten om het kantoor wat verder aan te kleden. Ik ga mijn spullen inpakken en aan een lang weekend beginnen. Maandag is het een nationale feestdag, Independence Day, en dan is iedereen vrij. Nou ja vrij, meestal gaat het werk gewoon door als het nodig is.
Zaterdag 2 juli
Het is weer zaterdag, dus dat betekent beginnen met het huis op te ruimen. Laura is naar de sportschool dus ik begin met de beneden boel te stofzuigen en dweilen. Vervolgens een emmertje sop om boven mijn badkamer en toilet schoon te maken. De wasmachine draait ook al en rond een uur of elf is alles spic en span. Ik had me voorgenomen ook de ramen aan de zijkant van het huis te doen omdat die er als matglas uitzien. Vol goede moed ga ik met een emmer, spons en trekker aan de slag. Het nieuwe trapje is ook van onschatbare waarde. Gaat net effe makkelijker als op een tuinstoel balanceren. Al snel is het eerste raam gedaan, ik wordt er steeds handiger in. Als ik bij het tweede raam bezig ben lijkt het ineens of het eerste raam helemaal niet gedaan is, vreemd. Ik neem het raam nogmaals onderhanden met een schuursponsje, maar op de een of andere manier wil het niet schoon worden. Nadere bestudering wijst uit dat het dubbel glas is en dat het vuil aan de binnenkant tussen de twee ramen inzit, ja daar kan ik dus niks aan doen, jammer dus. Ik maak de overige ramen wel af en het geeft een lichte verbetering, maar echt mooi is het niet.
Rond twaalf uur klopt buurvrouw Kristin aan de deur, of Dodger vanmiddag een paar uurtjes in de tuin bij ons mag omdat ze zo’n 20 man op bezoek krijgen en een aantal kleine kinderen. “Sure, no problem” zeg ik. Ze geeft aan dat als ik weg moet of andere afspraken heb hij ook alleen in de tuin kan blijven. Ze nodigt me ook uit om langs te komen en een hamburger mee te eten. Omdat ik nog even druk bezig ben met mijn blog bij te werken sla ik het verzoek vriendelijk af. Maar na een half uurtje reikt buurman Reid een complete lunch aan over de schutting. Hamburger, sla, tomaat, aardappelsalade, bonen in tomatensaus en….. een Heineken biertje.
Goed geregeld buurman! Dodger voelt zich hier al helemaal thuis en als ik even naar binnen loop blijft hij netjes buiten voor de deur zitten. Als hij vindt dat het iets te lang duurt blaft hij even om aan te geven dat ik naar buiten moet komen. Laura vertrekt in de middag naar Los Angeles Airport om haar neefje op te halen. Ze gaan samen een week lang een roadtrip maken. Het is vreselijk druk op de weg dus ze zijn pas laat weer aan de Roadrunner. In het donker zetten we de barbecue nog even aan om snel een paar hamburgers te maken. Wat sla, frietjes en broccoli erbij en weer in recordtijd een prima maaltje op tafel. Rond de klok van 10 uur gaat het licht uit aan de Roadrunner en gaat iedereen slapen.
Bonnie update
Jullie dachten vast dat ik het zou vergeten, maar nee dus. Jullie hebben nog een status update te goed over Bonnie. Inmiddels hoort het bij mijn vaste ochtendritueel om Bonnie van wat heerlijk vers water te voorzien. En deze behandeling werpt letterlijk en figuurlijk zijn vruchten af. Ze is de hele dag druk bezig om Cherrytomaatjes te laten groeien. Inmiddels zijn er al 5 trosjes volop in ontwikkeling. Om Bonnie te belonen voor dit goede werk heeft ze sinds deze week een vriendje, Clyde, een nog jonge Hot Pepper plant. Nu maar eens kijken hoe dat stel zich gaat ontwikkelen. Een lief gezicht, zo naast elkaar in de tuin.